Świetny wpis. Uważam, że każdy rodzic ma prawo decydować o swoim dziecku i innym nic do tego, oczywiście wszystko w granicach braku krzywdy. A żłobek krzywdą nie jest. W opinii wielu, w tym i mojej, jest dla dziecka rozrywką. MOja córka chodzi do żłobka od 14 tygodni, z czego 5 tygodni była chora. Pracuję z domu, bo nie zdecydowałam się wrócić do pracy na etat (mała musiałaby być w żłobku od 7 do 17 sic!, a tego bardzo bym nie chciała). Staram się odbierać ją po obiadku o 14.30, ale nie zawsze się udaje, np. dziś. Gdybym nie oddała jej do żłobka nie byłabym w stanie ruszyć ze zleceniami, które robię, albo robiłabym je po nocach.

Moje dziewczyny chodziły do żłobka, ponieważ musiałam wrócić do pracy, absolutnie nie uważam tej instytucji za zło koniecznie.

Mam teraz podobną pracę do Twojej, czasami chodzę na popołudnie, w weekendy, a i tak moje dziewczyny idą do przedszkola. Rozumiem mamy, które posyłają malucha do żłobka, bo a) chcą się w tym czasie dokształcić, b) biegają na rozmowy kwalifikacyjne. Niestety nie jestem w stanie pojąć, że wysyła się maluszka do żłobka, aby w tym czasie relaksować się/chodzić na siłkę/czytać książki, czyli dla własnego świętego spokoju. Oczywiście jeśli w danym mieście wystarcza miejsc dla wszystkich potrzebujących, to ok. Sprawa tej konkretnej matki. Wiem jednak, że są kobiety, które fikcyjnie są samotnie wychowujące lub biorą urlop wychowawczy, a zaznaczają, że są osobami pracującymi. Dostają ekstra punkty. Ich dzieci przyjmowane są do przedszkola, podczas gdy dzieci mam naprawdę potrzebujących tego miejsca, odsyłane są z kwitkiem. Tutaj widzę podstawowy problem.

Każdy podejmuje własną decyzje i nic nikomu do tego :)
Dziecko potrzebuje towarzystwa rówieśników :)

Nie miałam do czynienia z dziećmi, a tym bardziej ze żłobkami czy przedszkolami, ale strasznie wkurza mnie to, że często jedne matki oceniają inne. Każdy ma swoje pomysły na wychowanie dziecka i organizuje życie swojej rodziny tak, jak chce. Moim zdaniem dobrze zrobiłaś posyłając Młodą do żłobka. Gdyby sama zainteresowana nie była zadowolona z takiego rozwiązania, na pewno dałaby znać :)

Nie mam dzieci, więc trudno mi się wypowiadać. Ale doskonale potrafię sobie wyobrazić, że nie każda matka chce spędzać cały czas z dzieckiem, a fakt, że chce pobyć trochę sama świadczy moim zdaniem na jej korzyść.

Twoje dziecko - Twoje decyzje. Nie mi jest Ciebie oceniać :)

Jak to mama nie pracuje? A kto sprząta w domu? Krasnoludki?
Świetny wpis - nic nikomu do tego, co robi mam, gdy dziecko jest w żłobku. Nawe jesli leży i pachnie to tylko i wyłącznie jej sprawa :)

Podzielam zdanie, że takie placówki, jak żłobki czy przedszkola wspomagają rozwój dzieci. Przede wszystkim emocjonalny i społeczny.Tam dzieci mają okazję sprawdzić różne - niekoniecznie miłe - dla nich sytuacje i nauczyć się reagowania.
NP.
W domu Mama nie popsuje dziecku wieży z klocków, a w żłobku kolega czy koleżanka - tak. To świetny trening radzenia sobie z emocjami, budowania relacji, potężny zasób, który zaprocentuje w dalszym życiu!

Bardzo dobry, wyczerpujący tekst, uwzględniłaś wszystkie istotne kwestie. Na Twoim miejscu postąpiłabym podobnie. Praca według grafiku ma swoje zalety :)

wiesz. fajny post. Tylko problemem jest to, że czasem jak chce się oddać dziecko do żłobka, to w tym nie ma miejsc. Tak jest u nas obecnie. Żoną dostała fajną propozycję pracy, ale musiała zrezygnować, bo nie ma miejsc, a opiekunka na początku brałaby tyle, ile żona zarobi..

Ja poslalam Oliwke dopiero w tym roku do przedszkola mimo ze nie pracuje ale szukam pracy. Myślę że ze zlobkiem jest podobnie

Mihe dziewczyny nie chodziły do żłobka z dwoch przyczyn. Na wiosce nie ma takowego i ja też nie podejmowała pracy, bo nie bylo takiej potrzeby. Uwazam jednak, że kazda matka robi jak uważa. Dziecku nie dzieje sie krzywda a matka mogąc wrocic do pracy jest szczesliwa, a jak wiadomo szczęśliwa matka to szczęśliwe dziecko.

Sama nie wiem, czy bym w sumie poszła na coś takiego, ale nie mam jeszcze dziecka, więc ciężko mi to stwierdzić :)

Najłatwiej krytykować, trudniej zrozumieć. Ale wypowiem się jako pedagog i nauczyciel. Z punktu widzenia psychologii najlepszym rozwiązaniem jest pozostanie w domu, najlepiej z matką, do około 3 roku życia. Ale wiadomo jak jest, nie każda mama może sobie na to pozwolić i nie każda mama wytrzyma tyle w domu. Ja chciałabym z moją córeczką zostać aż do momentu, kiedy będzie mogła iść do przedszkola. Nie wyobrażam sobie wysłać do żłobka dziecka, które jeszcze nie chodzi i nie mówi. Najprawdopodobniej będę zmuszona wrócić do pracy, gdy mała będzie miała 2 lata.

Bardzo rozbudowany wpis. Uważam że każdy ma prawo decydować o swoim dziecku i życiu, a posłanie dziecka do przedszkola gdy jest się osobą nie pracującą to osobista sprawa.

Żłobek - nie wysłałabym, gdybym nie pracowała. Ale przedszkole to według mnie już inna bajka, to nie przechowalnia, ale miejsce, gdzie dziecko ma szansę się szybciej rozwijać. W domu ciężko zapewnić mu takie warunki

Super wpis. Myślę, że to kazdej z nas decyzja . podjecie tego czy dziecko będzie w domu czy w żłobku. Każdy z nas jest inny i ma różne podejście do sprawy. Aczkolwiek uważam że im dziecko szybciej pójdzie do żłobka czy chociażby do przedszkola w wieku 3 lat a nie 6 jest bardziej dla niego rozwojowe i szybciej złapie kontakty wśród rówieśników. Nie jest to reguła.
pozdrawiam

Uważam, że warto iść za głosem serca :)

Pozwolę sobie zostawić komentarz :) wszystko zależy od dziecka i od mamy , to wiadomo . Mój mały ma 11 ms . Ojciec pracuje całymi dniami przy czym przychodzi do domu codzień na obiad , łyka jak pelikan i grzeje do roboty . Jak mały ma drzemkę to gotuje sprzątam itp. Czasu brak mi dosłownie na wszystko. Nie mam babci do której mogłabym zawieść małego chociaż na jakiś czas . Chciałabym mieć czasu choć dla siebie - i w spokoju moc kiedyś załatwić coś bez dziecka kiedy wszystkie instytucje są otwarte, a jak już mogę wyskoczyć to po 18 . Lub w niedziele . Małe miasto i brak fajnych zajęć dla dzieci jest demotywujący i już myśle co z tym moim dzieckiem pocznę zimą . Jestem na urlopie wychowawczym. Bardzo boje się tych żłobków , przedszkola , ale marzy mi się wrócić do życia jako kobieta . Mam nadzieje ze Kiedyś to nastąpi ... czy przy pomocy żłobka ? Nie wiem . Ale rozumiem to ze przez 4 h dziennie nie stała by mu się krzywda , nawet nie pracując zawodowo jako pani perfekcyjna byłabym szczęśliwa ze mam wszystko dopięte na ostatni guzik . Ach to się rozmarzyłam ... wszystko przede mną . Kocham swoje dziecko , ale chociaż w połowie chciałabym pokochać siebie i mieć więcej energii dla męża �� Z czasem poszukam pomocy , czy opiekunki, czy przedszkola ... bo dla matki małego dziecka zwykły spacer może być wybawieniem z dnia na wariackich papierach :) kochane , pozdrawiam Was serdecznie ��

Moje maleństwo (9 miesięcy )od tygodnia w żłobku.Na szczęście tylko 3 razy w tygodniu ale od 8 do 17 :( przykro mi z tego powodu,ale innego wyjścia nie mam.Sama wracam z pracy różnie czasem po 18,czasem po 19.Niestety nic nam z tego dnia nie zostaje.Podobnie jak u Ciebie kąpiel kolo 19,a czasem nawet wczesnej,bo po żłobku jest tak wymordowany,a potem spanie.
Teraz wiem ,ze jakbym miał inne wyjście ,to mały byłby jeszcze w domu.Zwłaszcza po tym jak został wczoraj przez inne dziecko pogryziony i podrapany w policzek.jako jeden najmłodszych w grupie nawet nie jest w stanie uciec:( serce mi się kraje na myśl ,że mam go tam zostawiać :(

Ja wysłałam mojego syna bo chodziłam jeszcze do szkoły ale podsumowując rok w żłobku uznałam że ten rok zostawię go w domu ze względu że cały czas był chory a teraz mam pracę na zlecenie więc sama sobie wybieram kiedy idę a kiedy nie

Sama stoję teraz przed dylematem czy żłobek, a może szukać opiekunki. I szczerze to bardzo trudna decyzja. Jednak do pracy wrócić trzeba.

Ja nie widzę w tym nic bulwersującego. Mało z tego! Mój synek ma na razie rok, ale zastanawiam się nad żłobkiem. Nie wyrabiam już z opieką nad nim, zajmowaniem się domem i prowadzeniem firmy. Jak się uda może na wiosnę maluch pójdzie na parę godzin do żłobka. Zobaczymy.

Gdybym była sama w domu jako osoba bezrobotna nie dałabym dziecka do żłobka. Te chwile z dzieckiem są najcenniejsze i bardzo krótkie. Sama wróciłam do pracy bardzo wcześnie i brakowało mi tych chwil z maluchem.

Bardzo lubię wyważone, dobrze uargumentowane, pełne refleksji wpisy - takie, jak ten. Ja też częściowo oddaję moje małe dzieci pod opiekę, choć pracuję tylko w wybrane dni. Na ile mogę, staram się dbać o potrzeby wszystkich - trochę moje, trochę dzieci. Chyba najważniejsze jest wewnętrzne poczucie (stale sprawdzane), czy wszystko idzie w dobrą stronę.

Ja puscilam corke do przedszkola jak miala 2 lata. Do pracy poszlam pol roku pozniej. Czy to zle? Zalezy jak spojrzec. Z jednej strony mala zsazyla sie zaadaptowac w nowym miejscu. Z drugiej moje pojscie do pracy i tak zle na nia wplynelo. Natomiast uwazam ze decyzja posylac czy nie jest bardzo indywidualna i naprawde dobrze trzeba przemyslec sprawe, zrobic tak zeby nikt nie ucierpial a wszyscy byli zadowoleni :)

W mieście, w którym mieszkam, żeby dostać się do publicznego żłobka, oboje rodzice muszą pracować a prywatny żłobek to duże koszty, więc nie wiem czy wiele niepracujących mam może sobie na coś takiego pozwolić.

Moja córka nie chodziła do żłobka ale synka już planuję wysłać. Mam zamiar to zrobić jak jeszcze będę na macierzyńskim żeby miał czas na adaptację i żebym mogą w razie wu być do jego dyspozycji.

Ja swojego Bąbla do żłobka nie posłałam. Byliśmy na jednej wizycie w takiej placówce - żeby się zorientować, jak to tam wygląda - i nie wróciliśmy nigdy więcej. Po prostu uznaliśmy, że to jeszcze nie jest odpowiedni czas ani dla synka, ani dla nas samych (miał wtedy 18 miesięcy).


Natomiast aktualnie Młody skończył 3 latka i chodzi do przedszkola - a ja jestem w domu. Jednocześnie nie oznacza to, że nie pracuję - ponieważ dorabiam sobie zdalnie, robię kolejny kierunek studiów i przymierzam się do założenia własnej działalności gospodarczej.

Ostatecznie uważam, że każdy rodzic ma prawo sam o sobie i o swoim dziecku decydować - i nic nikomu do tego :)

Mój starszy syn chodził do żłobka od 10 miesiąca. Ja wróciłam do pracy, ogólnie byłam bardzo zadowolona ze żłobka - gdyby nie choroby. Dziecko rozwija się w społeczeństwie, nie jest ekscentryczne, staje się samodzielne. Teraz mam drugiego synka 15 miesięcy i został w domu, nie daliśmy go żłobka, tylko dla tego że starszy syn bardzo chorował. A to jest każdej mamy sprawa czy pracuje czy nie, czy oddaje do żłobka czy nie.

Ostatnio dostałam artykuł od koleżanki, że dziecko powinno zostać z kimś z rodziny przez pierwsze 2-3 lata. Psycholog opisała, że dzieci ucząc się od siebie zachowań w żłobku nabierają złych wzorców. Wyobraźmy sobie dwóch dwulatków rozwiązujących konflikt...Dorosły, który ma ciepłe uczucia do dziecka jest w stanie uczyć go prawidłowych zachowań.
Przypadki kiedy matka chce poświecić i może pierwsze trzy lata życia dziecka dla niego są coraz rzadsze.
Sama mam obiekcje co do zmuszania społecznego kobiet do zostawania z dziećmi jeżeli wewnętrznie nie chcą. Od razu wyobrażam sobie sytuacje matki, ktora od niechcenia zajmuje się dzieckiem marząc o tym, że teraz mogłaby robić coś innego i obwiniając za to dziecko. Lepiej niech zostawi dziecko z kimś kto będzie miał ochotę, chęci, podejście i powołanie do opieki na dzieckiem. Taka osoba nie będzie przenosiła na dziecko złych uczuć obwiniania bo będzie to jej praca.

Nigdy nie korzystałam ze żłobka, ale niektórzy nie mają wyboru. Ja mam to szczęście, że gdy wróciłam do pracy, babcia przejmowała opiekę :)

Nie mam dzieci, więc ciężko jest mi sobie wyobrazić taką sytuację i się do niej odnieść. Jednak uważam, że każda mama powinna zadecydować o tym w odniesieniu do swojej własnej sytuacji. jeśli dana osoba potrzebuje tego czasu dla siebie, żeby wytchnąć po pracy, ogarnąć dom, czy po porostu naładować baterie, a jednocześnie dziecko dobrze czuje się w żłobku, to czemu nie? :)

bardzo fajny wpis, wrócę tu na pewno

Myślę, że to zależy od wielu czynników - nie popieram i nie potępiam, bo tak naprawdę nie wiadomo co zadecydowało o oddaniu dziecka do żłobka.

A moim zdaniem praca w elastycznych godzinach i nie od poniedziałku do piątku to też praca. Ja bym nie nazwała Ciebie niepracujaca mamą. Myślę, że każda wie co jest dobre dla rozwoju jej dziecka i powinna mieć swobodę decyzji, czy posłać je do żłobka czy też nie.

Też bym tak zrobiła i rozejrzała się za dorywczym zajęciem.

Uważam, że zostawienie dziecka w żłobku jest dobrym pomysłem. Po pierwsze dziecko uczy się socjalizacji, po drugie mamie również należy się chwila dla siebie - nawet jeśli nie posiada się pracy.

Ja natomiast mam dylemat właśnie odnośnie przedszkola. Chciałbym podjąć pracę i zastanawiałam się czy nie dać mojego 3 letniego syna do przedszkola ale wszystko stoi w miejscu bo mam obawy z racji tego że mój syn bardzo choruje. Przez pierwszy rok życia był co drugi tydzień chory. Teraz jest lepiej ale i tak co miesiąc jesteśmy u lekarza. Problemem jest też to że on bardzo szybko łapie od chorych czy nawet przeziebionych osób. Boje się dać go do przedszkola bo nie chce by odbywało się to kosztem jego zdrowia. Chyba jednak poczekam jeszcze te 3 lata...

sama tez tak zrobilam, syn dostal sie do publicznego zlobka jak mial 8 miesiecy, a ja jeszcze przez 4 miechy moglam siedziec na macierzynskim. To byla dobra decyzja bo syn sie troche wychorowal, ja spokojnie moglam sie podczas choroby nim opiekowac nie martwiac sie sytuaja w pracy, a pozniej wrocilam do pracy z ulga ze mam gdzie dziecko zosrawic podczas nieobecnosci. Karolina Jusinska

To jedna z tych sytuacji, które rodzic musi ocenić sam według siebie i własnego dziecka. Czasem to kwestie finansowe, czasem rodzinne czy zdrowotne a czasem wszystko naraz. A jako, że nie mamy wszystkich spraw wypisanych na czole bardzo łatwo przychodzi innym ocenianie.

Osobiście jestem sceptycznie nastawiona do żłobków z wielu powodów. Wśród moich znajomych, a także rodziny panuje dość podobna opinia.
W Twojej sytuacji uważam, że to dobre rozwiązanie - faktycznie bez sensu byłoby robić dziecku mentlik w głowie, wysyłając dziecko tam, tylko gdy idziesz do pracy. Pozdrawiam

Super wpis, aczkolwiek my nie planujemy posylac juli do żłobka. Mpim zdaniem rodzice powinni mieć pełną swobodę do podjęcia decyzji. Czy dziecko ma być w domu zy iść do żłobka, czy mama chce wracać do pracy czy nie. Czy mama zostaje w domu, a dziecko idzie do żłobka, czy mama do pracy a dziecko w domu z niania/babcia. A już niestety spotkałam się z krytyką że chce zostać z córka 3 lata w domu. Że jestem nienormalna i daje się stlamsić mężowi który pewnie chce mnie uzależnić od siebie, jakieś po prostu chore wizje... Nie wiem co niektórzy mają w głowach. Ważne by decyzja była przemyślana i nam odpowiadała;) była dostosowana do nas, naszej sytuacji i dziecka.

Ja nie krytykuje niepracujących mam, które posyłają swoje dzieci do żłobków, klubów malucha, innych zajęć zorganizowanych, jeśli to nie jest spowodowane zwykłym lenistwem i brakiem chęci by rozwój dziecka wspierać jako rodzic. Wiem, że niestety i tacy rodzice są. Samo posyłanie dziecka na wyżej wspomniane zajęcia nie jest złe, ale rodzic musi pamiętać, że niczym nie zastąpi dziecku chwil, które powinno spędzić właśnie z nim.

Tak naprawdę ile kobiet tyle punktów widzenia :) Osobiście nie wyobrażam sobie sytuacji gdy siedzę w domu, a moje dziecko wysyłam gdziekolwiek indziej żeby tak naprawdę mieć od niego spokój :) Jeżeli nie jest to spowodowane lenistwem mamy, to jest to jak najbardziej ok :) Fajnie, że stworzyłaś artykuł na ten temat.

moje chłopaki dwa też chodzili do żłobka ja akurat pracowałam ale gdybym nie pracowała chętnie bym wysłała dziecko do żłobka niestety z najmniejszym nie mogłam ponieważ jest alergikiem pokarmowym i musiałąbym sama gotować dziecku do żłobka więc wole zostać i w domu mu dawać jeść... choć synek rwie sie bardzo do przedszkola bo jest tam średni brat. Ale jeszcze ten rok musze jakoś przetrwać... chętnie bym poszła do pracy ale jako mama której mąż pracuje w innym mieście nie mam duzych szans na prace bo jak kiedyś mi pracodawca powiedział " jak dzieci przestaną chorować pójdą do szkół to proszę przyjść chętnie panią zatrudnię z takimi kwalifikacjami" niestety na teściówke nie mam co liczyć choć mieszka 20 km ode mnie bardziej mogę liczyć na swoją mamę i Tatę którzy pomogą jadac ponad 500 km do mnie ze Świnoujścia (Kocham ich za to i jestem wdzięczna)

Świetny tekst :) A temat ma czasie i dla mnie - dlatego moje ostatnie 2 posty na blogu też na ten temat. My dostaliśmy się od września, a wracam do pracy pod koniec grudnia. Od końca września zaczęliśmy powolną adaptację. Mały po miesiącu poczuł się tam tak dobrze, że zaczął zostawać na spanie - chciałam go zabierać, ale panie powiedziały, że szkoda go rozregulować. Jest więc tam od 9.00 do 15.00. A ja czas wykorzystuje na zajęcia domowe i... bloga. Dzięki temu po południu mogę skoncentrować się na synkach. Każda decyzja jest dobra, jeśli uwzględnia dobro i mamy (jakże ważne - zadowolona mama, to lepsza mama!), i dziecka!

Owszem, zwykle to jest tak, że dziecko do żłobka, a matka do pracy, ale jeżeli matka nie pracuje, nie uważam, że popełnia przestępstwo. JA żłobek traktuję też jako miejsce rozwoju. Moi Panowie nie chodzą do żłobka i bardzo nad tym boleje, ale w mojej okolicy nie ma takiej placówki, a jazda na drugi koniec miasta mija się z celem. Na pewno pójdą do przedszkola od września przyszłego roku. Ja też nie pracuję codziennie, dodatkowo ma się kto nimi zająć w domu, ale jakbym miała możliwość już teraz wysłałabym ich do żłobka.

Świetny wpis. Ja nie uważam, że żłobek powinien być oststecznoscia (co czyta się w niektórych artykulach). Mój synek ma prawie 13 miesięcy, do żłobka chodzi od tygodnia. Bardzo szybko się zaadoptowal i świetnie się tam czuje. Jednak zdecyduję się raczej na urlop wychowawczy dopóki synek nie skończy 2 lat i będę go w tym czasie posylala do zlobka raz w tygodniu na kilka godzin. Myślę, że takie urozmaicenie będzie dla niego korzystne.