Zrozumiełam wiele spraw jak już zostałam mamą, ale ponieważ mamy z moją mamą zupełnie inne podejście do macierzyństwa to nadal nie do końca popieram ją:)) A docenić to doceniałam wiele lat przed zostaniem mamą:)

Ja zdecydowanie szybciej doceniłam moją mamę - to najwspanialsza kobieta pod słońcem :)

Naturalnie bycie rodzicem zbliża. Po prostu otwieramy oczy na wiele kwestii, które do tej pory były poza nami. Jednak oprócz wspólnoty doświadczeń ważne jest także pełne zrozumienie, akceptacja nowej sytuacji i przydziału nowych ról. Często jest jednak tak, że bycie babcią nie idzie w parze z byciem mamą ;)

Ja podziwiam mamę za ogarnianie trójki. Sama kiedyś miałam przebłyski by mieć tyle dzieci, ale już się rozmyśliłam :-)

Jeszcze nie jestem rodzicem, ale zgodzę się ze stanowiskiem, że pewne rzeczy doceniamy dopiero będąc rodzicami.

Mi trudno to ogarnąć, bo moja mama zmarła bardzo wcześnie, a tata też się nie popisał. Doceniam u mamy część rzeczy, ale mimo tego wszystkiego, zawsze chciałam być inna niż ona.

Masz rację, wiele spostrzeżeń, doświadczeń i racji dostrzegłam gdy sama zostałam mamą. Bardziej doceniam pewne rzeczy, które wcześniej były mi bardzo obce

Moja Mama to osoba wychowana w dość oschłej atmosferze. Trudno jej się np mówi o uczuciach. Chowa je dla siebie. Dlatego nasze relacje był zawsze specyficzne. A jednak to osoba która w życiu ogromnie dużo mi dała i która mi ogromnie pomaga.

Ą moje spojrzenie na mamę nie zmienilo sie po tym jak zostałam rodzicem. Moze jestem dziwna i jestem złą wyrodna córką, ale taki jest fakt. Odkąd jestem pełnoletnia staram się z nią żyć we względny pokoju, być dla niej miła na tyle na ile się da, starać się ją jakoś usprawiedliwiać i byc wyrozumiala. Choć nikt nie rozumie po co to robię, bo z matką dobrych relacji nie mam i nie miałam, a mój ojciec ma ż nią jeszcze gorsze. Ale się staram, jestem za stara na bunty itp chce życia nią w zgodzie. W moim przypadku to już dużo, ale mam nadzieję że nigdy się do niej nie upodobnie.

Ja nie mam z mamą zbyt dobrego kontaktu - i w sumie nigdy go nie miałam. Niestety moja należy do osób, które nigdy nie potrafią przyznać się do popełnionych błędów - i uważają, że wszystko robią idealnie. Także raczej nie przewiduję pomiędzy nami lepszego porozumienia.

Zgadzam się z Tobą w 100%. Co roku w moje urodziny składam życzenia mojej mamie <3

bardzo dobry tekst :) wzruszyłam się zwłaszcza, że mam podobne przemyślenia. pozdrawiam serdecznie Magda

Czy rzeczywiscie? Ja bym powiedziala, ze niestety nawet wczesniej - to znaczy, gdy jej nam zabraknie.

ja jestem córeczką tatusia i mama była zawsze trochę w jego cieniu... ostatnio staram się z nią złapać lepsze relacje :) Nie mam dzieci, ale moja mam też mówi, że dopiero kiedy ja sie urodziłam, zrozumiała lepiej swoją mamę

To nie takie proste, matki bywają różne i relacje z nimi również. To bardziej indywidualna i osobista sprawa...

Dokładnie. Poświęcenie mamy zobaczy i pozna się dopiero wtedy gdy samemu zostanie się rodzicem. Wcześniej się o tym nie myśli. Teraz sama też jestem mamą i czasem się sama zastanawiam jak mama ze mną wytrzymywała.

Genialny post, szczera prawda

U mnie też było tak, że wiele zrozumialam gdy sama zostslam mamą. Ja jestem jej wdzięczna, że mi nie narzuca swoich mądrości jak to robi teściowa i noe wtrąca sie w nasze sprawy.

Co prawda mamą wciąż nie jestem, ale podpisuję się pod Twoim wpisem w 100%. Nasze mamy to naprawdę super babki! Mojej mamie jestem ogromnie wdzięczna za te wszystkie lata <3 :)

moje relacje z mamą bardzo się zmieniły po tym jak pierwszy raz zostałam mamą. Z relacji matka - córka zrobiły się relację przyjacielskie. Możemy porozmawiać na tematy wychowania jak równy z równym

To prawda, pewne sprawy zaczyna się rozumieć, kiedy zostanie się rodzicem. Z rodzicami mam świetne relacje i synem również

NIESTETY - to słowo, które z przykrością muszę napisać, że doceniłam swoja mamą dopiero jak sama zostałam mamą. U mnie najgorsze jest to, że obie mamy te same charaktery, a jak kobiety są takie same, to cóż - cicho to nigdy nie jest :D
ale mama moja dalej mi pomaga, nawet jak już jestem "duża", np. weżmie córke do siebie, żebym mogła spać. Dlatego mamy, a tym samym babcie, są niezastąpione :)

O tak :) Ja stale powtarzam, że odkąd zostałam mamą, wiem o czym mówiła mi moja Mama :) Teraz się śmieje ze mnie powtarzając "A nie mówiłam" :)

Nie zgadzam się. Nie mam i nie zamierzam mieć dzieci, a bardzo doceniam swoją Mamę, nie od dziś zresztą. Nie uważam, że dopiero zostanie rodzicem upoważnia nas do wypowiadania się na pewne tematy. Nie każdy marzy o posiadaniu dzieci, niektórzy czują się spełnieni właśnie bez nich.