Ja też miałam takie plany. Naruralny poród, w terminie, rodzinny, ze znieczuleniem. Znieczulenie co prawda dostałam i mąż początkowo był przy mnie, ale poród po 2 tyg od terminu, wywoływany oksytocyną i zakończony cesarką. Takich rzeczy nie da się niestety przewidzieć. Możemy sobie planować ile wlezie, ale jak ma być tak będzie. Ważne, że nasze skarby są z nami :)

Oj, u mnie było daleka od planowanej rzeczywistości ;) Poród o miesiąc za wcześnie i nagle zweryfikował fajne plany...

Ja mam kompletnie luźne podejście do tej kwestii. Poród mnie czeka w październiku. Wiem że będę musiała mieć cesarkę i szczerze powiedziawszy nie robi to na mnie żadnego wrażenia. Mąż przy porodzie? Po co mu głowę zawracać? Najważniejsze aby maluch był zdrowy i rodzina szczęśliwa.

Podczas pierwszej ciąży chodziłam na szkołę rodzenia, dwa kolejne poszłam na żywioł.

Pierwszy poród mocno zweryfikował moją wizję z czasów szkoły rodzenia. Na drugi jechałam bardziej świadoma, z przekonaniem, że wiem, czego się spodziewać. I co? I nico! Drugi poród był zupełnie inny od pierwszego. I niestety - wbrew regułom - był znacznie trudniejszy. Aż strach pomyśleć, co będzie za trzecim razem.

Jak ze wszystkim... Rzeczywistość weryfikuje plany... Warto mieć jednak jakieś ramy i uwzględniać zmiany, być na nie przygotowaną. To wszystko przede mną. :)

U mnie tylko nie zgodnie z planem to termin był - 2 dni przed :)
a tak to wszystko super. Połozna juz na mnie czekała, oksytocyne mialam i szybko mi to poszło. 2h skurczy, 15 min porodu. Zalezało mi na tym aby mała lezala na mnie po porodzie i to tez mialam. Bardzo sobie cenię to, jak sie mna położna zajęła w czasie porodu :)

Ja właśnie skończyłam u siebie pisać trzyczęściowy cykl o moim porodzie, więc temat u mnie na czasie :P Szczególnie, że jestem raptem 12 dni po tym wydarzeniu.
Co do planu porodu- też myślałam czy nie napisać, zbierałam się do tego przez ostatnie dwa miesiące ciąży. Tylko ciągle nie wiedziałam na czym tak naprawdę mi zależy. O ochronie krocza pojęcia nie miałam, ale wolałam nacięcia uniknąć i się udało, ale to zasługa położnej, a nie planu porodu. Co do znieczulenia nie wiedziałam kompletnie co robić: o zzo słyszałam wiele złych opinii, ale też wiele dobrych, jeśli chodzi o gaz to wiele osób mówiło, że nic nie dawał, a po nim robiło się nie dobrze... w końcu wpisałam na planie, że chcę zzo, a urodziłam bez, za to z gazem, który mi mega pomógł. Do ostatniej chwili nie byliśmy pewni czy mój chłopak ma mi towarzyszyć czy nie, w końcu był, ale na sam moment wyjścia dziecka wyszedł. Przed pójściem do szpitala nie chciałam by przy porodzie obecne były studentki, uznałam, że poród to nie zoo żeby mi się osoby trzecie gapiły, ale w szpitalu spędziłam ponad tydzień przed porodem, wszystkie tamtejsze studentki położnictwa już znałam i dziewczyny były mega fantastyczne, uprzejme, pomocne i bardzo miłe, więc chętnie zgodziłam się na obecność jednej z nich i nie żałuję :) Więc jeśli chodzi o poród tez mnóstwo rzeczy wyszło inaczej niż planowałam, a i planować było mi trudno, bo do ostatniej chwili nie wiedziałam czego oczekuję :P Szłam więc na żywioł mimo iż poród był w całości wywoływany.

Ja właśnie jestem w trakcie pisania na ten temat 😀 ja idąc na porodówkę zaufalam mojemu lekarzowi i zdałam się na niego. Poród miałam wywoływany od zera i od pierwszego skurczu do pojawienia się Bąbelka upłynęło 6 godzin. I było tak jak mi lekarz obiecał szybko i boleśnie 😎 ale śmieszne 😂

Ta "przyjemność" jeszcze daleko przede mną.
Bardzo chciałabym urodzić siłami natury, ale obawiam się, że z racji na moją wadę wzroku w grę będzie wchodziła tylko cesarka.

U mnie moje plany kompletnie nie pokrywały się z tym co było w rzeczywistości. Chciałam urodzić naturalnie, chciałam mieć aktywny poród, byłam przykuta do łóżka, miałam cesarkę, chciałam mieć kontakt skóra do skóry, nie mogłam, bo pojawiły się komplikacje. I mogłabym tak wymieniać, wymieniać bez końca.

Niekiedy planujemy bardzo dokładnie, ale życie pisze swój własny scenariusz. A zatem uważam, że plan tak, ale nie sztywny, którego kurczowo się trzymamy. Czasem może utrudnić :)

Tak plan porodu to dla mnie rzecz obowiązkowa, która mnie jako mamie pomogła się przygotować do porodu. Jedynym odstepstwem na jakie się zgodziłam to tak jak ty podanie oksytocyny, ale też jednej dawki

Dobrze wiedzieć o tej karetce!
Ale nie wyobrażam sobie, żebym kiedykolwiek miała rodzić bez męża. Zakaz porodu rodzinnego to jakiś absurd. :/

Ja mimo, że dziecka jeee szczę nie mam ani w najbliższym czasie nie planuję to powoli już przeglądam szpitale na zaś. Plany jakieś tam w głowie mam, ale nie nastawiam się bo wiem jak to jest z planami życiowymi. Głupio wyszło z tą grypą i szczerze nie wyobrażam sobie takiej sytuacji.

Miałam termin na 07.10, urodziłam 11.10. Trzy dni, ale jednak. Bardzo chciałam aby przy porodzie był Tatuś. Udało się :)

Mnie poród ominął z oczywistych względów, ale powiem szczerze, że panicznie boję się bólu i gdybym nawet była w ciąży to wolałabym mieć cesarkę - niezależnie do tego, jak to jest postrzegane i co sobie ktoś na ten temat pomyśli.

A odnośnie planów - życie niemal zawsze je weryfikuje i pisze dla nas swoje własne scenariusze (które ostatecznie mogą okazać się nawet lepsze niż to, co sami sobie zaplanowaliśmy :) )

To czego dowiedziałam się na szkole rodzenia o porodzie w 90% odbiegało od rzeczywistości. 5 lat temu miałam przygotowany plan porodu i nikt go ode mnie nie chciał.Przy drugiej ciąży już nie robiłam planu. I tak wszystko przebiegło inaczej. Planowałam cesarkę po wcześniejszej cesarce, a skończyło się porodem naturalnym :)

Jakże często plany nie pokrywają się z późniejszą rzeczywistością, każdy poród to jednak mocno indywidualna sprawa. :)

Ja miałam ze sobą plan porodu, ale jakoś nie miałam czasu go wyjąć. Prawda jest taka, że nikt nawet nie zapytał mnie o zdanie.

No to chyba i ja napiszę jakie miałam marzenia co do porodów. Ale robiłam jak ty, omijałam tematy cesarki. Gdy skończyłam czytać gazetę, wróciłam do tego tematu, bo coś mi mówiło, a nóż... I CHYBA znowu wychodzi na to, że jestem inna, bo nie miałam planu porodu ;) nawet nie myślałam by go napisać.

Powiem Ci tak ja napisalam swoj plan porodu (rodzilam w UK). Bylam bardzo podekscytowana zwlaszcza, ze maz mial mi towarzyszyc i przecinac pepowine. Po tym jak odeslano nas do domu i po szybko postepujacym porodzie niestety maluszkowi spadalo tetno i musieli dzialac lekarze i niestety nic nie poszlo zgodnie z planem. Chyba sobie nastepnym razem podaruje ten plan. Wiadomo, ze kazda ma inaczej i w sumie moze sie przydac taki plan

Całe szczęście mam już to za sobą :)

U mnie prawie wszystko poszło zgodnie z planem, naszym planem bo położna była w wielkim szoku, że urodziłam tak jak było w planie :)

Mój synek urodził się 2 tyg.przed terminem. Sam poród wspominam dobrze.Odbierala fo swietna polozna. Natomiast dalsza opieka na sali...cóż pozostawiała wielw do życzenia. Nie mam zbyt miłych wspomnień z tego okresu.

Planu porodu nie miałam. Najważniejsze to , że chciałam i urodzić sn i się udało ;)

Ja miałam dwie planowe cesarki ze wskazań medycznych. Cieszę się, że przy obydwu na sali operacyjnej był ze mną mój mąż :)

Ech te porody. Ja mialam dwa naturalne i bez znieczulenia. Jeden trwał 15 godzin, drugi 5. Gdybym kiedys zaszla w ciaze to wybiore ten sam szpital, z mezem, bez znieczulenia. Ale porod to tez cos czgo dokladnie sie przewidziec nie da wiec zawsze jest ryzyko jakis komplikacji czy cesarskiego ciecia

No tak zgadzam się poród to bardzo ważny czas w życiu. Podrzuce koleżanką w ciąży :] POzdrawiam

Prawdę mówiąc, mój plan był dość mało szczegółowy - URODZIĆ. No, i może nie zwariować. Na miejscu położna zapytała mnie o wszystko, czy zgadzam się własnie na udział studentów, czy zgadzam się na nacięcie etc... Zgadzalam się niemal na wszystko, bo uważałam, że i tak ostatecznie położne i lekarze będą wiedzieć lepiej, co jest dla mnie dobre. Obdarzyłam je dość sporym zaufaniem i bardzo dobrze na tym wyszłam. Udało mi się całkiem sprawnie urodzić naturalnie. Nie wspominam tego najlepiej, nie nazwę tych chwil ani najważniejszą, ani najpiekniejszą chwilą w swoim życiu. Ale od tamtej pory z kolei mialam całą masę pięknych chwil :)

Ha, ja za to przez całe życie myślałam, że będę mieć cesarkę ze względu na dużą wadę wzroku. Jakżesz się zdziwiłam, gdy będąc na początku ciąży usłyszałam od swojej ginekolożki, że owszem, kiedyś wada wzroku była powodem do kierowania kobiet na cesarkę, ale to było taaaak dawno i .. nieprawda! Moja mina musiała być bezcenna! :) Na początku myślałam, że coś wykombinuję, żeby jednak mieć tę cesarkę. Ale potem, w miarę rozwoju ciąży, czytania na temat porodu itp stwierdziłam, że nie chcę cesarki, że chcę rodzić naturalnie. Ale ze znieczuleniem. Moje dwa porody takie właśnie były, z pierwszego nie wiele pamiętam, chyba przez emocje. Drugi pamiętam aż za dobrze :/ Choć sam poród był szybki i bezproblemowy, a ciąża wzorowa to jednak .. jednak drugiej córki nie ma dziś z nami, a my dopiero co dowiedzieliśmy się, że jesteśmy zdrowi, a to co spotkało naszą córkę to po prostu potworny pech genetyczny :/

Bardzo ciekawy post, nie jestem jeszcze mamą. Mimo to tematyka jest dla mnie ciekawa i będę z chęcią obserwowała Twojego bloga, czyjeś doświadczenia zawsze mogą się przydać:)

Ja też miałam rodzić naturalnie i przez całą ciążę się do tego przygotowywałam. Los jednak chciał, że finalnie miałam cesarkę. Gdyby nie to, to mojej córci mogłoby nie być dzisiaj z nami. Warto planować, ale warto też przygotować się na nieprzewidziane okoliczności, które mogą nas zaskoczyć.

Uważam, że przebiegu takich sytuacji nie należy planować...

Lepiej nie planować, wiem z doświadczenia.

Zgadzam się z Tobą, choć są kobiety, które mają wszystko zaplanowane jak w zegarku i udaje im się zrealizować ten plan :)