Odwzorowane realne budynki Górnego Śląska, 3200 miniatur ludzi i zwierząt, 12 pociągów, 195 samochodów, zmiana dnia w noc, a nawet padający deszcz – to miejsce w Gliwicach, które nas oczarowało (i dzieci i dorosłych). 

Co można zobaczyć w Kolejkowie?

To miejsce już co najmniej rok temu pojawiło się na mojej liście miejsc koniecznych do odwiedzenia, chociaż wyobrażałam ją sobie jako znacznie mniejszą, niż to co zastaliśmy po przyjeździe. Makieta ma powierzchnię 900 mkw, więc jest gdzie wędrować. My wybraliśmy się na jej zwiedzanie w dniu roboczym. Przy kasie pani uprzedziła nas, że aktualnie są 2 wycieczki szkolne, ale może jakoś się pomieścimy. Już wyobrażałam sobie, że będzie ciasno i nic nie zobaczymy, ale inne dzieci były niezauważalne (co widać po zdjęciach). Makieta jest duża, jest wiele miejsc, przy których można się zatrzymać i podziwiać pędzący pociąg, czekających na tramwaj pasażerów, obserwować przyjazd straży pożarnej do walącego się budynku. To co zadziwia dorosłych to niezwykle realnie odwzorowanie budynków. Zaletą jest fakt, że nie są to budynki nam nieznane tak jak w większości parków miniatur. Kolejkowo to odwzorowanie życia miast Górnego Śląska m.in. Gliwic, Katowic, Bytomia.

Zdarzają nam się wycieczki, gdy głównie frajdę ma nasza córka. Są też takie, kiedy jej się nudzi, a nam się podoba. Kolejkowo okazało się miejscem uniwersalnym – i dla dzieci (myślę, że już 2-latek będzie się świetnie bawić) i dla dorosłych. Moje dziecko było zafascynowane pociągami, tramwajami, statkiem, samochodami na sygnale i burzą (jedyna w Polsce chmura burzowa). Mnie najbardziej podobało się niezwykle szczegółowe odwzorowanie miast Śląska – odnaleźliśmy m.in. Radiostację w Gliwicach, katowicki Nikiszowiec z katedrą i budynkami mieszkalnymi, a nawet bohaterów programu „Złomiarze.pl”. Poza realnymi budowlami w Kolejkowie znajdziemy też makietę westernowego miasteczka, czy ogródki działkowe. 

Przy makietach są podesty, dzięki czemu dzieci mogą bezpiecznie oglądać miniaturowy świat.

Aktualnie do 28 lutego jest jeszcze wystawa „Miasto z piernika”.

Dodatkowe atrakcje

Makieta znajduje się na piętrze, natomiast na parterze budynku jest niewielka sala zabaw (w cenie biletu). Na sali zabaw nie ma spektakularnych atrakcji. Wiadomo, że do Kolejkowa jedzie się głównie dla makiety, a nie basenu z piłeczkami. Jednak obecność salki zaliczamy do zalet. Gdy już stwierdziliśmy że obejrzeliśmy całą makietę (niektóre miejsca po kilka razy), córka ochoczo poszła się bawić. Salka jest czysta, był na niej porządek. W centrum salki znajduje się dość głęboki basen z piłeczkami. Do tego były jeździki, bujaki, drewniana kuchnia z akcesoriami i inne drobne zabawki. Cała salka jest widoczna ze stolików, które są naprzeciwko. Dzięki temu dziecko może się bawić, a rodzice obserwować je, popijając kawę lub gorącą czekoladę (można zakupić przy kasie, napoje są z automatu, ale całkiem smaczne). 

W salce widziałam ogłoszenie, że w Kolejkowie można zorganizować urodziny dla dziecka.

Przy wejściu są gabloty z pamiątkami do kupienia. Lubię zbierać bibeloty, ale w sumie nic szczególnego nie zwróciło mojej uwagi (ani córki), więc darowaliśmy sobie zakupy.

Wychodząc z Kolejkowa, można się udać do centrum handlowego. My tak zrobiliśmy, by zjeść obiad. Nie znamy Gliwic, więc taka opcja wydała nam się dobra. Jednak wybór jedzenia w Europie Centralnej jest niewielki. Samo centrum handlowe ma dużą powierzchnię, jest sporo sklepów, natomiast strefa restauracyjna to tylko 4 lokale – McDonald's, chińszczyzna, kebab i jedzenie na wagę.

Przy strefie restauracyjnej jest darmowy plac zabaw oraz pociąg i autko na monety. 

Ile czasu przeznaczyć na zwiedzanie?

My w Kolejkowie spędziliśmy około 2 godzin. Nie spieszyliśmy się, przy każdej scenie staliśmy na tyle długo, by popatrzeć na jazdę pociągów, dostrzec szczegóły (jak np. stojący w oknach domów ludzie), ale też nie przeciągaliśmy wyjścia. Na obejrzenie makiety poświęciliśmy ok. półtorej godziny, a na zabawie na salce spędziliśmy pół godziny.

2 makiety w Polsce – druga we Wrocławiu

Kolejkowo to 2 makiety w dwóch różnych miastach. My byliśmy w Gliwicach, ale druga jest we Wrocławiu. Tam można podziwiać budowle Dolnego Śląska m.in. z Wrocławia i z Karkonoszy.

Cennik i godziny otwarcia

Kolejkowo (zarówno gliwickie jak i wrocławskie) otwarte jest codziennie (nawet w święta) od godziny 10 do 18. Bilety w Gliwicach kosztują: 19 zł normalny, 15 zł ulgowy, dzieci do lat 3 za darmo. We Wrocławiu jest ciut drożej – 23 zł normalny, 17 zł ulgowy.

Dla jakiej grupy wiekowej?

Tak jak już wcześniej pisałam, Kolejkowo to miejsce, które zaciekawi i dzieci i dorosłych, zatem będzie świetną wycieczką dla osób w każdym wieku.

Parking

Na zewnątrz znajduje się bezpłatny parking przy galerii. Miejsc jest sporo, my byliśmy w tygodniu i nie było problemu ze znalezieniem wolnego miejsca. Niestety nie wiem, czy w weekendy nie jest z tym trudniej.

Toaleta

Znajdziemy ją zarówno w budynku Kolejkowa, jak i w centrum handlowym.

Udogodnienia dla niepełnosprawnych

Wejście do budynku jest szerokie, bez schodów. Sama wystawa znajduje się na piętrze, ale jest winda. 

Byliście w Kolejkowie? Jak wrażenia? A może znacie inną makietę kolejową w Polsce wartą odwiedzenia?

Chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami? Aby ich nie przegapić, śledź nas na:

Na Instagramie polecam Ci także mój hashtag #freetrippoland – z inspiracjami wycieczek po Polsce do miejsc, gdzie wstęp jest darmowy.

Kolejki w sklepach, masa przesyłek, przeglądanie promocji i setne zapytania na forach o to, co kupić dziecku, mamie, ukochanemu... Tak wygląda grudzień. Ja w tym roku zmobilizowałam się wcześniej i wiele prezentów miałam już gotowych w listopadzie. „Gotowych”, czyli kupionych po 1-2 rzeczach dla każdego jako prezent główny. Później zaczęłam zastanawiać się nad dodatkami i stwierdziłam, że nic nie da drugiej osobie tyle radości, co spersonalizowany, zrobiony samodzielnie upominek.

W tym wpisie pokażę Wam, co możecie zrobić dla bliskich na świąteczny upominek. Do pomocy można zaangażować dziecko – wówczas połączymy szykowanie prezentu z zabawą z dzieckiem.

Moje propozycje są proste. Bez czarowania przyznam, że nie mam żadnego talentu do prac plastycznych. Dlatego śmiało możesz mi uwierzyć, że jeśli ja podołałam – każdy da radę.

Świąteczne pierniczki

To chyba najbardziej świąteczny wypiek. Wystarczy upiec, a później zapakować w celofan, włożyć do puszki/słoja i dołożyć do prezentu.

Mój wypróbowany przepis na pierniki na ostatnią chwilę:

Margarynę i miód rozpuszczam. Łączę wszystkie składniki. Później oczywiście wałkowanie i wykrawanie ulubionych kształtów. Pieczę w rozgrzanym do 180 stopni piekarniku (góra-dół).

Styropianowe bombki

W Internecie widziałam masę inspiracji na ozdabianie styropianowych bombek. Do części pomysłów potrzebny był pistolet z klejem na gorąco, którego nie mam. Inne wydały mi się zbyt trudne w odniesieniu do moich umiejętności. Dlatego wybrałam dość łatwą wersję – bombki posmarowałam klejem do drewna wikolowym, a następnie obtoczyłam w kaszy kuskus. Doczepiłam wstążkę i gotowe.

Świąteczne kartki

Figurki z masy porcelanowej

Takie figurki można zapakować w celofan i podarować jako ozdoby na choinkę. Do zrobienia masy wystarczy odmierzyć 300 ml kleju wikol, 300 ml mąki ziemniaczanej, 2 łyżki oliwki i 2 łyżki soku z cytryny. Masę szybko wałkujemy, wykrawamy kształty i dziurkę na wstążkę. Zaletą jest fakt, że masa sama twardnieje, nie trzeba wkładać ozdób do piekarnika, wystarczy odłożyć na kartkę i poczekać aż ozdoby staną się twarde.

Kubki ręcznie malowane

Kubek to świetny pomysł, by podkreślić pasje obdarowanego. Ja zrobiłam kubek dla mola książkowego oraz miłośnika gór. Kupiłam gładkie białe kubki (na allegro za niecałe 5 zł od sztuki), pisaki (zestaw 6 kolorów za około 40 zł – również allegro, na początku wystarczy nawet jeden pisak). Kubek najpierw umyłam, osuszyłam i przetarłam wacikiem spryskanym perfumami. Przećwiczyłam sobie najpierw wzór na kartce wielkości kubka. Później malowałam na kubku, a jeśli coś mi nie wyszło, ścierałam patyczkiem do uszu spryskanym perfumami (tuż po namalowaniu da się zetrzeć pisaki w ten sposób). Przy malowaniu trzeba pamiętać, że pisaki nie mogą mieć kontaktu z żywnością/twarzą, stąd nie malujemy kubka u samej góry.

Po namalowaniu, aby utrwalić wzór włożyłam kubek do rozgrzanego do 160 stopni piekarnika na 25 minut. Czas i temperatura może różnić się w zależności jakie pisaki kupicie – na opakowaniu powinna być instrukcja. 

Wpis powstał w ramach akcji BLOGRUDZIEŃ organizowanej przez Magdę z Magda M blog Codziennie w grudniu (z przerwą na święta) na jednym blogu pojawia się wpis, w którym dominujemy grudniowa tematyka. Zachęcam Cię do przeczytania pozostałych wpisów blogerów, bo znajdziesz tam mnóstwo inspiracji: 

1 grudnia - Mama na całego

2 grudnia - Tarapatka

3 grudnia - Dzieciorka

4 grudnia - Szczęśliwa Siódemka

5 grudnia - Do herbaty

6 grudnia - Z naciskiem na szczęście

7 grudnia - Przed ślubem

8 grudnia - Mama Asia Ogarnia

9 grudnia - Wysmakowana

10 grudnia - Dziubdziak
11 grudnia - Pozytywny Dom
12 grudnia - Młoda mama pisze czyli mój blog
13 grudnia - Atrakcyjne wakacje z dzieckiem
14 grudnia - Młodamamma
15 grudnia - Kopanina
16 grudnia - Pogodnie przez życie
17 grudnia - Humory Zmory

18 grudnia - Asertywna Mama
19 grudnia - Jaśkowe Klimaty
20 grudnia - I jak w domu
21 grudnia - Carpe Diem
22 grudnia - Dieta to Kobieta
23 grudnia - Mamusiowy Swiat
27 grudnia - Na Wysokim Obcasie
30 grudnia - Magda M blog

Który pomysł na upominek przypadł Wam do gustu? A może masz jeszcze inne pomysły? Podziel się nimi w komentarzu.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze plecaka/tornistra do szkoły? Wybrać sztywniejszy i zwykle cięższy tornister, czy plecak? Ile powinien ważyć plecak dla pierwszoklasisty? Sprawdź w artykule i wybierz plecak, który będzie służyć dziecku przez całe trzy pierwsze lata nauki w szkole.

Tornister czy plecak – co lepsze dla pierwszoklasisty?

Pamiętam jeszcze czasy, gdy to ja po raz pierwszy szłam do szkoły. Od mojego dziadka dostałam w prezencie tornister – duży, ciężki, prostokątny. Nie chciałam go nosić, bo nikt w klasie nie miał tornistra. Wolałam plecak.

Jak jest dzisiaj? Myślę, że tornistry zyskują na popularności. Ich zaletą jest na pewno wzmocnienie i usztywnienie pleców, co sprzyja utrzymanie prawidłowej postawy ciała. Z kolei plecaki są zwykle lżejsze.

Na jakie kwestie zwrócić uwagę, wybierając plecak/tornister:

A może plecak na kółkach?

Widziałam je kilka lat temu i początkowo myślałam, że to świetne rozwiązanie. Później wczytałam się w temat i okazało się, że takie plecaki nie tylko są mało funkcjonalne, ale i szkodliwe dla kręgosłupa dziecka. Po pierwsze kółka w takich plecakach zwykle są plastikowe i małe, co sprawia, że szybko się psują i nie dają rady pokonać wyboistej drogi. Pchanie plecaka za rączkę wywołuje nieprawidłowe ułożenie kręgosłupa. Dzieci w klasach 1-3 mają lekcje zwykle w tej samej sali, zatem w szkole nie noszą zbyt długo plecaka, stąd moim zdaniem kółka nie są potzrebne.

Kilka modeli plecaków/tornistrów polecanych przez rodziców

Pytając rodziców o polecane marki plecaków dla dzieci, przewijały się nazwy: Herlitz, Hama, Paso, Topgal, Coocazo, Cool Pack. Są lekkie, wytrzymałe, dobrej jakości (zwykle spokojnie wystarczają na cały etat edukacji wczesnoszkolnej), wyprofilowane plecy. Poniżej kilka konkretnych modeli:

Czy Wasze dzieci zaczynają w tym roku naukę w szkole? A może mają to już za sobą? Jakie plecaki/tornistry polecacie na początek edukacji?

Chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami? Zapraszam Cię do obserwowania moich kont w mediach społecznościowych:

Czy przedszkole państwowe/prywatne może odmówić przyjęcia do placówki dziecka, korzystającego z pampersa? To pytanie zadaje sobie wiele rodziców. Jeśli zapytać, co mówią dyrektorzy/nauczyciele przedszkola – będzie loteria. Część rodziców oznajmi, że w „ich” przedszkolu pampersy nie stanowiły żadnego problemu. Od innych rodziców usłyszymy, że z pampersem to się nie da i koniec! Tylko pamiętajmy, że przedszkola muszą działać w granicach prawa, a to mówi, że … zanim Wam odpowiem, pozwólcie, że wyjaśnię wszystkim krytykującym – nieodpieluchowany 3-latek to nie jest wina/lenistwo/zaniedbanie rodziców.

Za każdym razem, gdy na grupach dla rodziców natknę się na pytanie o odpieluchowanie 2-3-latka, pojawia się idealna mama komentująca „Takie duże dziecko już chyba powinno rozumieć, co ma robić”, „Takie duże dziecko to już powinno być bez pampersa”, „Teraz to kilkulatki sikają w pieluchy, bo rodzice nie mają czasu, by ich tego oduczyć”.

Rzeczywiście można odnieść wrażenie, że kiedyś dzieci szybciej zaczynały przygodę z nocnikiem. Z jednej strony można obwiniać pieluchy jednorazowe – w nich dziecko nie odczuwa takiego dyskomfortu po posiusianiu, co w pieluchach tetrowych. A mniejszy dyskomfort – mniej motywacji do tego, by dziecko samo zaprotestowało w trakcie zakładania pieluchy i oznajmiło, że już jej nie potrzebuje. Z drugiej strony odnoszę wrażenie, że współcześnie wychowanie dużo częściej polega na podążaniu za dzieckiem. Oczywiście nie jest to standardem (tak jak wiek odpieluchowania dziecka, ciągle są przecież dzieci, które mając rok korzystają z nocnika, ale są i takie, które uczą się tego po trzecich urodzinach), ale dzisiaj bardziej słuchamy tego, co przekazuje nam dziecko. 

Wracamy do przepisów. Wiem, że wiele przedszkoli mówi, że coś TRZEBA, TAK MUSI BYĆ, NIE WOLNO. Tylko często dyrektorzy albo nie znają przepisów, albo celowo wprowadzają w błąd, licząc, że rodzice nie zaprotestują. Nie dotyczy to tylko oświaty. Nieznajomość prawa szkodzi i przykładowo w szpitalu mogą Cię przekonywać, że nie możesz być przy badaniu własnego niepełnoletniego dziecka. A możesz. I tak jest z tymi pampersami. Nie ma żadnego przepisu, który wprost odnosi się do kwestii odpieluchowania. Są jednak zapisy:

W przepisach nie zawarto określenia, że przedszkole ma prawo odmówić przyjęcia dziecku nieodpieluchowanemu, a zatem każde państwowe przedszkole nie ma prawa dyskryminować dziecka z powodu korzystania z pampersów.

Statut przedszkola to dokument WEWNĘTRZNY. Każdy dokument niższego stopnia musi być zgodny z przepisami wyższego rzędu. A te mówią o równym dostępie dzieci do przedszkoli oraz o tym, że każde dziecko 3-5- letnie ma prawo do korzystania z przedszkola (za 3-letnie dziecko przyjmuje się dziecko, które w danym roku szkolnym w roku kalendarzowym kończy 3 lata, czyli na chwilę obecną każde dziecko urodzone nie później niż 31.12.2016).

W statucie przedszkola powinny zawierać się jedynie zapisy zgodne z przepisami ogólnokrajowymi. Wystarczy przypomnieć sobie kilka miast, które próbowały przyznawać w rekrutacji dodatkowe punkty za zrealizowanie obowiązku szczepiennego – to też okazało się niezgodne z prawem i wystarczyło to zaskarżyć.

Państwowe przedszkole musi przyjąć każde dziecko, ale jako rodzic współpracuj, zrób wszystko, by nauczyć dziecko samodzielności.

Masz prawo posyłać dziecko do przedszkola z pampersem. Jednak nie chodzi o to, byś korzystał z tego przepisu aż do zerówki. Cieszę się, że przedszkola nie mogą odmówić przyjęcia nieodpieluchowanemu dziecku, bo wiem, że: 

Jednak staram się też w tym wszystkim zrozumieć funkcjonowanie przedszkola. Myśleć o nauczycielkach, ich pracy, ale też o dziecku, które widzi, że rówieśnicy korzystają z nocnika/muszli. Dlatego nie chodzi o to, by rodzice nie robili nic w kierunku odpieluchowania dziecka. Chodzi tylko (i aż) o to, by mogli to zrobić na spokojnie, bez zamartwiania się, że jak do września dziecko nie oduczy się leżakowania w pampersie/będzie bało się siąść na muszlę/będzie bało się siusiać w nowym miejscu/będzie potrafiło załatwiać się tylko w obecności mamy (tak moja córka miała na początku odpieluchowania) to świat się nie zawali. 

Gdyby przeprowadzić wśród rodziców sondę pt „Czy dziecko może mieć pampersa w publicznym przedszkolu i w prywatnym?” to podejrzewam, że odpowiedzi byłyby odwrotne niż to, co mówi prawo. Publiczne przedszkola przeznaczone są dla wszystkich obywateli. Dostęp do nich musi być równy, pozbawiony dyskryminacji. Prywatne przedszkole to firma. Właściciel może określać swoje zasady. Oczywiście takie przedszkola, aby mogły być zarejestrowane muszą spełniać też wiele wymogów takich samych jak publiczne przedszkola m.in. poziom wykształcenia kadry, powierzchnia sali na ilość dzieci itd. Ale w kwestii rekrutacji do całkowicie prywatnych przedszkoli (wiele prywatnych przedszkoli uczestniczy w programach dofinansujących) właściciel ma dowolność. Zatem to w zasadach prywatnego przedszkola może pojawić się zapis o odmowie przyjęcia dziecka nieodpieluchowanego. Najczęściej jednak takie przedszkola nie robią problemu w myśl zasady „klient nasz pan”.

Porozmawiaj, powołaj się na przepisy, poproś o podstawę prawną (nie wewnętrzny statut, a ogólnopolski przepis), która zabrania uczęszczania do przedszkola w pampersie. Wytłumacz, że oczywiście starasz się zrobić wszystko, by dziecko już niedługo pożegnało pieluchę. Dobrze traktować nauczycieli jako osoby wspierające w tym procesie – mają przecież za sobą wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe pracy z wieloma dziećmi – być może podpowiedzą Ci, jak nauczyć dziecko samodzielnego korzystania z nocnika.

Moje dziecko najpierw odpieluchowało się w domu. Bezbłędnie. Na początku zakładałam jej pampersa, gdy szliśmy np. do przychodni i bałam się, że nie zdąży do toalety. Potem okazało się, że dziecko w poczekalni wołało, że chce siusiu i wytrzymywała do czasu, aż udało nam się tam dojść. A w przedszkolu? Długo bała się nawet usiąść na nocnik. Bo to nie dom, a przedszkole, bo nie mama/tata/babcia, a nauczycielka. I panie musiały znaleźć swój sposób, inny niż w domu.

Po więcej wpisów w tematyce przedszkola zapraszam do kategorii „żłobek/przedszkole”. Może zaciekawić Cię też:

Dream Park w Ochabach to park rozrywki co do którego mam lekko mieszane uczucia. Niby sporo atrakcji, co roku pojawiają się nowości, a jednak... w porównaniu z innymi parkami rozrywki w Polsce wypada średnio. Przeczytaj dlaczego.

Czytasz na stronie, sprawdzasz mapkę i wydaje się, że jest całkiem sporo atrakcji. Jednak w trakcie realnej wizyty w parku okazuje się, że po godzinie, czy 2 obeszliście już cały teren, widzieliście wszystko. Ciągle zastanawiam się, czy to naprawdę wada tego parku i stąd chyba mieszane uczucia. To co na pewno mogę powiedzieć – Dream Park to nie jest park jak Energylandia czy Farma Iluzji, do którego warto specjalnie jechać przez pół Polski. Nie będę Was czarować, bo nie chcę, żebyście po kilku godzinach jazdy poczuli rozczarowanie i złość na mnie. Ale Dream Park to całkiem fajny park, jeśli:

Gdzie jest ten park rozrywki?

Ochaby znajdują się na Śląsku Cieszyńskim. Kilka kilometrów od Skoczowa czy Cieszyna, około 20 km od Bielska-Białej, dlatego ten park polecam szczególnie mieszkańcom Śląska. Sama mieszkam na Podbeskidziu, stąd dla nas jest to wycieczka na niedzielne popołudnie. Tak na szybko, bo do parku jedziemy niecałe pół godziny.

Co znajdziemy na terenie parku:

Jedzenie i sklep z pamiątkami

Na terenie parku w kilku miejscach znajdziemy budki z lodami. Jest też kawiarnia i fast food. Jedzenia nie próbowaliśmy. Dla Ali obiad to musi być zupa i „obiad”, bo tak nazywa mięso i ziemniaki. Dlatego zwykle odpuszczamy sobie jedzenie w takich miejscach i w drodze powrotnej do domu zatrzymujemy się w „normalnej” restauracji.

Do sklepu z pamiątkami zajrzałyśmy. Trochę pluszaków, figurek dinozaurów, kubki ze zdjęciami z parku. Ala wyszła ze sklepu z pluszową żabką, wypełnioną kuleczkami (coś na wzór „Zośki”), czyli kupiła coś, żeby kupić – ale dałam kilka złotych, więc przeżyłam ten wydatek.

Cena biletów 

Bilet normalny kosztuje 49,90zł, dla dzieci (od 3 lat – rocznikowo – do 16 lat) 42,90zł, a seniorzy zapłacą za wejście 39,90zł. Oznacza to, że wyjście do parku dla 4-osobowej rodziny, gdzie każde dziecko ma 3 lata lub więcej to 186zł. 3-osobowa rodzina to niecałe ok. 140zł, a rodzice z małym dzieckiem zapłacą 100zł.

Początkowo ceny wydawały mi się wysokie. Później przejrzałam cennik innych parków rozrywki i okazało się, że tyle po prostu kosztują wejścia. Najdroższa w Polsce jest chyba Energylandia, ale tam też jest zdecydowanie więcej atrakcji. Wśród tańszych miejsc jest Rabkoland – tam z moich wyliczeń wyszło, że 4-osobowa rodzina to 140zł.

To co zawsze mnie dziwi to fakt, że w takich miejscach bilety dla dorosłych są droższe. Wątpię, żeby sami dorośli zrobili sobie wycieczkę do Dream Parku. To miejsce z atrakcjami głównie dla dzieci, a to dorośli płacą więcej.

Najpierw uważałam bilety wstępu za dość drogie. Później zaczęłam się zastanawiać i gdybym miała osobno udać się do labiryntu luster, parku linowego, mini zoo itp. to sumując wejściówki cena wyszłaby pewnie porównywalna.

Zalety parku rozrywki w Ochabach:

Moja opinia o parku

O parku mam mieszane odczucia. Nie umieściłabym go liście „Top 5 parków rozrywki w Polsce”. Bałabym się też wyciągać Was na podróż przez pół Polski do samego parku. Jednak jeśli macie blisko lub jesteście w okolicy, to warto tu zajrzeć.

Co jeszcze zobaczyć w Ochabach: 

Chcesz poznać więcej miejsc na Śląsku na wycieczki z dziećmi? Zapraszam Cię na wpis „Ponad 100 pomysłów na rodzinne wycieczki na Śląsku”, gdzie zebrałam atrakcje z całego województwa! Są jeziora, muzea, kopalnie, góry i wiele więcej.

Lubicie jeździć do parków rozrywki? Który możecie polecić?

Napisanie tego tekstu zajęło mi sporo czasu. Będzie mi miło, jeśli go udostępnisz. Zapraszam też na moje profile na kanałach społecznościowych – dzięki temu będziesz na bieżąco z nowymi wpisami i poznasz nas lepiej: