Młoda mama pisze

Nie myśl, że Ciebie to nie dotyczy!

6/26/2017

Dzisiaj zajmę się dość trudnym tematem. Tematem o którym wiele z nas najlepiej nie chciałaby nawet pomyśleć. No bo w końcu lepiej nie wiedzieć. Albo na pewno nas to nie dotyczy. Bo dlaczego miałoby to spotkać mnie?

Kiedy ostatni raz byłaś u ginekologa?

W ciąży badamy się regularnie. Nawet jeśli nie lubimy lekarzy to dla dobra dziecka pędzimy do ginekologa minimum raz w miesiącu, wykonujemy wszystkie zlecone badania, a części z nich nie możemy się nawet doczekać (Pamiętacie to oczekiwanie, aż na USG usłyszycie bicie serduszka Waszego dziecka? Nie mówię już nawet o poznaniu płci). A co później? Rutynowa kontrola po porodzie (czasami nawet brak, bo przecież dobrze się czujecie) i o ginekologu można zapomnieć. No chyba że jest Wam potrzebna antykoncepcja.

Czy naprawdę tak to wygląda?

Z jednej strony mam wrażenie, że coraz więcej Polek pamięta o regularnych wizytach u wielu specjalistów, nie tylko u ginekologów. Ale są też 2 grupy, wśród których moim zdaniem ciągle jest sporo kobiet odkładających wizytę na później. Pierwszą są nastolatki i młode kobiety. Nie idą do ginekologa, bo przecież skoro jeszcze nie współżyją to po myślą, że nie muszą. Albo nie idą, bo się wstydzą pierwszej wizyty. A druga grupa? To pokolenie naszych mam i babć. Wiele z nich dba o regularne wizyty, ale spora część twierdzi, że skoro nic im nie dolega to chodzić nie trzeba. A według statystyk aż 47% kobiet z wykształceniem podstawowym nie wykonuje cytologii, bo... co ma być to będzie...

Co ma być to będzie? Nie! Możesz zmienić przeznaczenie!

To nie jest tak, że bez względu na to, czy raka wykryjesz w 1 miesiącu, po pół roku, czy po 5 latach od jego pojawienia się to szanse na wyzdrowienie masz takie same. Czas ma znaczenie! Dlatego nie żyj w świadomości, że „Co ma być to będzie”, nie bój się usłyszeć „wyroku”, bo jeśli szybko go usłyszysz to masz szansę. Może wolisz nie wiedzieć o chorobie? Ale uwierz – jeśli ją masz to i tak kiedyś się dowiesz. Wtedy, gdy może już być za późno.

Cytologia minimum raz w roku, bez względu na wiek?

Jeszcze zanim zaszłam w ciąże chodziłam do pani ginekolog prywatnie. Zrobiła mi cytologię, wyniki były dobre, po czym stwierdziła, że cytologię powinno wykonywać się raz do roku, ale jako że jestem młoda to wystarczy co półtorej. Ja się ucieszyłam, że zawsze to rzadziej będę miała to badanie (szybkie i prawie bezbolesne). Tylko czy wiek zawsze ma znaczenie? Czy na raka chorują tylko starsze osoby?

Jakie jest moje zdanie w kwestii regularności badań? Wg NFZ wystarczy badać się raz na 3 lata, jeśli wyniki poprzednich cytologii były prawidłowe. Ja jednak skłaniałabym się ku corocznym badaniom.

A ty? Jak często się badasz? Kiedy ostatni raz byłaś u ginekologa? A może znasz kogoś kto unika jak ognia ginekologa? Proszę, podrzuć jej ten wpis.

Wpis powstał w ramach akcji #nie_wstydzę_się_być_kobietą, którego inicjatorką jest Asia z bloga MyNaSwoim. Jest to już 3 i ostatnia część akcji. 2 wcześniejsze wpisy możecie przeczytać klikając w nazwy wpisów:

-”Mamę docenisz naprawdę dopiero, gdy sam zostaniesz rodzicem.”

oraz

-"Za rękę zabiorę Cię, czyli zupełnie inny prezent na Dzień Matki”.

Jeśli chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami to zapraszam Cię do polubienia mnie na Facebooku - klik lub zaobserwowania na Instagramie – klik.

moim zdaniem

"Jak sobie przyzwyczaisz to do 18-stki będzie z Tobą spać" + recenzja pościeli od AMZ Szamotuły

6/23/2017

Słyszeliście kiedyś takie zdanie? Oj, ja tak. Mam wrażenie, że online kobiety lubią popadać od skrajności w skrajność. Gdy piszę, że moja 15-miesięczna córka pije JESZCZE moje mleko to słyszę hasło „uważaj, bo później jej nie oduczysz i do podstawówki będzie piła”. A kiedyś ktoś nawet pomyślał, że Ala je wyłącznie moje mleko i nie rozszerzam jej diety. Z kolei, gdy mówię o tym, że miód i pieczarki to nie jest dobry pomysł dla niemowlaka to słyszę „no jasne, lepiej na samym mleku trzymać do 18-stki”. Podobne teksty słyszałam również odnośnie spania razem z dzieckiem.

Początkowo Ala często spała z nami

Będąc jeszcze w ciąży nie pomyślałabym, że Ala wyląduje w naszym łóżku. O tym jak bardzo zmienił się mój pogląd w tej kwestii pisałam już o tym w tekście „Moje łóżko to moja sprawa”. Ala czasami zasypiała u nas, bo tak było szybciej, a ja ze zmęczenia wybierałam opcję „dla leniwych”. Gdy budziła się w nocy i nie mogła zasnąć – również kładłam ją koło siebie, bo dzięki temu mogłam poleżeć. I tak nie było prawie nocy, by choć części Ala nie spędziła między nami. Z jednej strony wolałam, by spała u siebie, z drugiej wolałam, by SPAŁA gdziekolwiek, ale żeby SPAŁA.

Zastanawiałam się ile to potrwa?

Słyszałam o przypadkach kilkulatków, które za nic w świecie nie chcą spać bez rodziców. Miałam więc obawy jak będzie z Alą, jednak wiedziałam też, że niemowlęta potrzebują bliskości. To dla mnie było silniejsze niż strach przed przyzwyczajeniem i trudami w późniejszej nauce samodzielnego spania.

Na wszystko przyjdzie czas, a wiele rzeczy wydarza się samoistnie

W naszym przypadku okazało się, że wystarczyło dać Ali czas. Pozwalaliśmy spać jej z nami, gdy tylko chciała lub miała problemy z zaśnięciem w łóżeczku. I nagle mniej więcej wtedy, gdy skończyła pół roku wydarzyła się u nas rewolucja! Nie dość, że zaczęła coraz rzadziej budzić się w nocy (z pobudek co 2-3 godziny na 1- 2 pobudki między 20.30, a 6 rano) to jeszcze bardzo sporadycznie spała z nami, a zwykle w swoim łóżeczku.

Jak było wcześniej, a jak po skończeniu pół roku?

U nas ukończenie 6 miesiąca przez Alę było przełomem w kwestii jej nawyków związanych ze snem. Co się zmieniło:

Ala zaczęła szybciej zasypiać wieczorem – wcześniej zasypiała najwcześniej o 22, po skończeniu pół roku wypracowała sobie stały rytm dnia i nocy. Kąpanie ok. 19-19.30, później kolacja i usypianie. Najpóźniej o 20.30 Ala już śpi.
Usypianie Ali zaczęło nam zajmować mniej czasu – wcześniej nawet, gdy usypianie odbywało się na moich rękach, czy w naszym łóżku to i tak musieliśmy się namęczyć nie raz przez godzinę, czy 2. A później? Gdy Ala miała pół roku zaczęła po prostu zasypiać przy piersi, a ja w ten sposób odkładałam ją do łóżeczka. Jednak i z tego sposobu już wyrosła. Moje mleko straciło usypiającą moc. Teraz Ala po kolacji i karmieniu piersią ląduje w łóżeczku. Ja zostaję w tym samym pokoju, ale kładę się do swojego łóżka i udaję, że śpię. Ala wówczas kładzie główkę na poduszce i po chwili zasypia. A w tej metodzie jeszcze lepiej radzi sobie tata. Ala przy nim zasypia o wiele szybciej.
Zaczęła rzadziej budzić się w nocy – a dzięki temu nawet ewentualne długie usypianie jej nabrało sensu. Bo wiecie, jeśli początkowo Ala budziła się co 2 godziny, ja miałabym ją przez godzinę usypiać tak, by zasnęła w swoim łóżeczku to zostawało mi niewiele czasu na sen. Natomiast jeśli w nocy jest 1 czy 2 pobudki to można się pomęczyć z dłuższym usypianiem. Tylko że to też okazało się nie potrzebne bo Ala...
Zaczęła przebudzać się jedynie na mleko – i chociaż ostatnimi czasy ilość jej nocnych pobudek znów się zwiększyła (możliwe, że w związku z pójściem do żłobka) to jej pobudki trwają maksymalnie 5-10 minut. Pije mleko, a potem od razu zasypia.
Śpi z nami jedynie nad ranem lub w wyjątkowych sytuacjach – po pół roku Alę zabierałam do naszego łóżka jedynie, gdy obudziła się np. o 6 rano, a ja chciałam jeszcze trochę poleżeć. No i od czasu do czasu śpi z nami, gdy gdzieś wyjeżdżamy – ale nie odzwyczaja się przez to od spania w swoim łóżeczku. Ponadto czasami, gdy jest chora śpi razem z nami.

I tak jest do dzisiaj. Jesteśmy zatem przykładem, że „rozpuszczanie”dziecka pozwalaniem mu na współspanie z rodzicami nie skazuje nas na późniejszą naukę samodzielnego spania. Czasem dzieje się tak, że maluszek ma silną potrzebę spania z mamą i tatą, a później ta potrzeba samoistnie się zmniejsza. Nie daję Wam oczywiście gwarancji, że sprawdzi się to u każdego, bo wiem, że część rodziców przechodzi przez trudy oduczenia kilkulatków wędrowania do łoża małżeńskiego. Jednak chciałam Wam pokazać, że nie zawsze zabieranie dziecka do swojego łóżka musi oznaczać problemy.

Skoro dziecko śpi z nami to po co nam łóżeczko?

Czy łóżeczko jest w ogóle dziecku potrzebne? Czasem, gdy w Internecie przyszła mama zada pytanie, co nie sprawdziło się innym mamom w wyprawce to pada odpowiedź „łóżeczko”. U nas początkowo w nocy również na niewiele się przydawało. Za to w dzień Ala spała u siebie. Poza tym łóżeczko stanowiło trochę centrum jej zabaw, chociażby karuzelą. Dlatego ja uważam, że łóżeczko jednak jest konieczne. Chociaż nie wszystkie gadżety, które do łóżeczka kupiłam były potrzebne już na samym początku.

Błędy wyprawkowe młodej mamy?

Jeszcze w ciąży niewiele wiedziałam, co jest maluszkom potrzebne. Mimo że pracowałam w żłobku. Bo przecież doświadczenie z rocznymi i starszymi dziećmi to trochę co innego niż noworodek. I nie ustrzegłam się błędów. Jeszcze w 1 trymestrze ciąży poleciałam do Lidla po poszewki na pościel dzieciecą (nie znając płci postawiłam na żółty kolor). Wróciłam do domu, chwalę się partnerowi, a on... zgasił mój entuzjazm mówiąc „Ale wiesz, że dziecko nie potrzebuje na początku pościeli? Jedynie rożek, albo coś podobnego.” No nie, nie wiedziałam.... Zatem rożek i śpiworki też dokupiłam, a poszewki grzecznie sobie poczekały w szafce przez około półtorej roku!

Ala dostała pierwszą pościel na roczek

Wcześniej przydało nam się jedynie prześcieradło, pieluszki flanelowe, śpiworki. Natomiast gdy Ala skończyła 13 miesięcy poszła do żłobka i uznałam, że to czas na pierwszą pościel – zresztą znalazła się ona na liście wyprawkowej ze żłobka. Poszewki z Lidla w końcu zostały wykorzystane, a ja dokupiłam wypełnienie poszewek. A ostatnio dzięki Magazynowi SuperMama otrzymałam 2 komplet pościeli – od Amz Szamotuły. Stwierdziłam więc, że to już pora, by Ala i w domu spała w pościeli (Pamiętajcie, że dziecko powinno spać na płasko, czyli bez żadnej poduszki przez minimum rok, a najlepiej 2 lata. Bez żadnej poduszki oznacza nawet brak tej płaskiej, niemowlęcej podusi czy motylka).

Czym wyróżnia się pościel od Amz Szamotuły

Do łóżeczka Ali trafił do nas kompet Panda Eukaliptus – kołderka i poduszka, wytworzone z ekologicznej tkaniny Lyocell, która jest pozyskiwana z eukaliptusa. Dlaczego tkanina jest ekologiczna? Otóż drzewa eukaliptusowe rośnie bez nawożenia i pestycydów. Dodatkowo pościel nie jest wybielana, co eliminuje użycie chemii przy produkcji.

Pościel przyjechała do nas w poręcznej torbie, do której zawsze można schować z powrotem komplet. Po otworzeniu torby pierwsze na co zwróciłam uwagę to delikatność i miękkość pościeli. Nic w tym dziwnego, bo tkanina Lyocell jest bardziej delikatna od jedwabiu!

Jak zapewnia producent pościel jest uniwersalnej grubości, dzięki czemu sprawdzi się i zimą i latem, a my zaoszczędzimy na kupowaniu i przechowywaniu 2 osobnych kompletów pościeli.

Jeśli chcecie lepiej poznać producenta tej pościeli - polską firmę AMZ Szamotuły to zapraszam pod ten link - klik.

Tekst powstał w ramach współpracy z magazynem SuperMama oraz firmą AMZ Szamotuły.

Aby śledzić na bieżąco moje nowe wpisy zapraszam do polubienia mnie na Facebook'u – klik lub do zaobserwowania konta na Instagramie – klik.

dziecko

Opolszczyzna z dzieckiem - pomysły na krótkie i długie wyprawy

6/16/2017

Lato zdecydowanie sprzyja podróżom – i tym małym i dużym. Poza urlopowymi wyjazdami chętnie jeździmy na weekendy, czy jednodniowe wycieczki. W końcu w taką piękną pogodę szkoda siedzieć w 4 ścianach.

Najbardziej popularne regiony to...

O czym byś pomyślała? Na pewno morze i góry (Tatry, Bieszczady, Sudety, Beskidy), mazury, może dodałabym kilka pięknych miast jak Kraków, czy Kazimierz Dolny. Są też miejsca, które z turystyką za bardzo nam się nie kojarzą. Ja tak miałam z moją rodzinną Opolszczyzną – najmniejsze województwo położone pomiędzy Dolnym a Górnym Śląskiem. Wiecie, trochę działało myślenie „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. Chociaż zmieniłaby je na „Cudze chwalicie, swego nie doceniacie.” I zaczęłam doceniać. Gdy z Opolszczyzny się wyprowadziłam. Teraz przyjeżdżam w te strony, by Ala mogła odwiedzić dziadków. A ja na nowo zachwyciłam się tymi terenami! Ali również przypadły do gustu. Co warto tu obejrzeć?

Prawie jak nad morzem, czyli Jezioro Nyskie

Jezioro leży na obrzeżach Nysy, czyli mojego rodzinnego miasta, oddalonego od Opola o niecałą godzinę drogi, a od Wrocławia o ok. 5 kwadransów. Dlaczego warto wybrać się nad to jezioro? Bo gdyby nie brak muszelek, mew i zbyt cichy szum fal to można by pomyśleć, że jest się nad morzem. Mamy tu piaszczystą plażę, dużo wody (głębokość myślę tak jak nad morzem – najpierw po kostki i stopniowo coraz głębiej, w lecie są boje oddzielające tę część jeziora, gdzie dotkniemy jeszcze stopami dna od głębszej części). W sezonie są też zawsze ratownicy.

Jezioro Nyskie to dobry pomysł na jednodniową wycieczkę, ale jeśli chcecie dłużej odpocząć to myślę, że przez weekend czy tydzień również nie będziecie się nudzić. Nad samym jeziorem można wynająć domki kempingowe lub rozbić namiot, a w okolicznych miejscowościach (Jezioro Nyskie leży nad 2 wioskami – Skorochów i Głębinów) znajdą się też pokoje do wynajęcia. Jeśli chodzi o jedzenie to tuż przy wejściu znajduje się kilka budek ze standardowym, barowym jedzeniem – kotlety, ryba z frytkami, placki, pierogi, hamburgery. Kupimy też oczywiście przekąski, lody, ciepłe i zimne napoje. A tuż przy jeziorze jest jeszcze Lewiatan.

O ile parkingi (są 2) są bezpłatne to za samo wejście na plażę trzeba już zapłacić (kilka złotych) – ale tylko w sezonie. My w tym roku byliśmy już na plaży i póki co jeszcze nie było opłat.

A na jakie atrakcje możemy liczyć? Poza mnóstwem piasku i wodą jest jeszcze statek (a właściwie stateczek, ale nie traci to moim zdaniem na uroku), który w sezonie kursuje regularnie (chyba o pełnych godzinach). Rejs trwa 40 minut i kosztuje 12 złotych dla dorosłych i 10 zł dla dzieci (do 3 lat bezpłatnie). Poza tym można też popływać na bananie, czy motorówce.

Aby być też obiektywną muszę poruszyć też kwestię czystości wody. Na ogół jest w porządku, ale pod koniec sezonu (koniec sierpnia) można spotkać się z sinicami i zieloną wodą. Kolejną wadą jest także brak cienia, stąd zabierając dzieci warto pomyśleć o parasolu.

Początkowo chciałam, by ten wpis był przeglądem atrakcji po całej Opolszczyźnie. Jednak bywam tu rzadko i w wielu miejscach nie byłam od kilku lat! Nie chciałam zatem przekazywać nieaktualnych informacji. Być może uda nam się w tym roku odwiedzić jeszcze inne mi lubiane miejsca w województwie opolskim i wtedy powstanie kolejny wpis. Dzisiaj tylko je pokrótce wymienię. Być może zainspiruje to Was do znalezienia więcej informacji na ich temat i odwiedzenia ich. A może już tam byliście?:

Pałac w Mosznej – położony pomiędzy Krapkowicami a Prudnikiem, do samego Opola jest stąd ok. 30-40 kilometrów. Dzięki ogromnej ilości wież i wieżyczek wyglądem przypomina budowle z bajek Disney'a. Zamek można zwiedzać w środku z przewodnikiem, a na zewnątrz czeka na nas olbrzymia fontanna oraz park. W Mosznej znajduje się także stadnina koni.
Park Zdrojowy w Głuchołazach – Głuchołazy to miasteczko położone w południowej części Opolszczyzny, blisko granicy z Czechami. Blisko stąd do gór (nie wiem, czy wiecie, ale na Opolszczyźnie znajduję się Przedgórze Sudeckie, a konkretnie góry Opawskie). Przygodę z Parkiem Zdrojowym można rozpocząć od Huśtanego mostku. A już w samym parku czeka na nas mnóstwo alejek, ławeczek, altanek, małych strumyków z wodą po kostki (do których chętnie jako dziecko wchodziłam).

Kopia Biskupia – szczyt gór Opawskich liczący 890 metrów. Można go zdobyć już w około godzinę, ale w zależności od tego którą trasę wybierzemy także dłużej. Na szczycie jest wieża widowiskowa oraz schronisko. Wędrówkę na górę najlepiej rozpocząć we wsi Jarnołtówek, położonej kilka kilometrów od Głuchołaz. Szlak nie jest trudny, ale przez obecność kamieni raczej nieprzejezdny wózkiem, dlatego mniejsze dzieci lepiej zabrać w chuście czy nosidle.
Zoo w Opolu – kiedyś wydawało mi się, że w porównaniu chociażby do wrocławskiego zoo te w Opolu wypada słabo, ale nie! I w opolskim zoo możemy pooglądać mnóstwo zwierząt – kangury, małpy, gepardy, zebry, wielbłądy, foki, żyrafy i wiele, wiele więcej. O określonych porach możemy obejrzeć karmienie zwierząt. W zoo znajdziemy również mnóstwo punktów gastronomicznych, mini zoo, place zabaw. Ze względu na mniejsze kolejki przy kasach biletowych (no i tańsze bilety) zdecydowanie polecam, jeśli do Opola macie blisko i kochacie zwierzęta. We Wrocławiu tuż po otwarciu afrykarium czekałam w kolejce do kasy chyba z godzinę, a następną do wejścia do afrykarium. Zatem moim zdaniem zoo we Wrocławiu warto zobaczyć raz, może raz na jakiś czas. Natomiast do Opola można często zaglądać. Sama pamiętam, że gdy w liceum zdawałam na prawo jazdy (tak, trochę mi to zajęło – zdałam za 6 razem) na egzaminy musiałam przyjeżdżać do Opola (w Nysie nie ma ośrodka egzaminacyjnego) i gdy po każdym egzaminie miałam jeszcze trochę czasu do pociągu to szłam sobie właśnie do zoo.
Jurapark w Krasiejowie – położony o ok. 25 km na wschód od Opola. Czy wiecie, że jest to największy pod względem ilości modeli dinozaurów park w całej Europie? Można tu znaleźć 200 modeli przedstawiających 70 gatunków dinozaurów. W Krasiejowie jest także tunel czasu, kino 5D, plac zabaw, park rozrywki oraz oczywiście punkty gastronomiczne.

A teraz ciekawostka? Znacie zespół Feel z Piotrem Kupichą? Oj, ja kiedyś bardzo lubiłam ich słuchać. Byłam też na ich koncercie, a do tego Feel zrealizował 2 teledyski w województwie opolskim (a przynajmniej o 2 mi wiadomo) – do piosenki „W odpowiedzi na Twój list” nad jeziorem Nyskim.

A razem z Iloną Węgrowską piosenkę „Pokonaj siebie” nagrywali na terenie zamku w Mosznej.

Teledyski możecie znaleźć na youtube – tutaj z Nysy, a tutaj z Mosznej.

A Wy? Znacie Opolszczyznę? Macie jakieś swoje ulubione miejsca? Gdzie z moich polecanych już byliście? Będzie mi miło, jeśli podzielicie się wrażeniami lub zaproponujecie kolejne atrakcje warte do zobaczenia w tym najmniejszym województwie.

Jeśli chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami to zapraszam Cię do polubienia mnie na facebook'u – klik lub do zaobserwowania na Instagramie – klik.

kobieta

Karmiąc piersią możesz wyjść bez dziecka, a z NUK Nature Sens jest to jeszcze łatwiejsze.

6/11/2017

Karmienie piersią często kojarzy się z „uwiązaniem” przy dziecku, w domu. W końcu to jest jedna jedyna czynność, której tata nie może zrobić za Ciebie – nie może nakarmić dziecka piersią. Czasami jest tak, że przeczytasz coś i mocno utkwi Ci to w głowie. Mnie ciągle przypomina się myśl jednej z matek (przeczytana w Internecie). Stwierdziła, że dzięki temu, że karmi mlekiem modyfikowanym to może wyjść bez dziecka kiedy chce i nie jest uwiązana w domu. Czy naprawdę nadal tak jest kojarzone karmienie piersią? Z więzieniem, wyrzeczeniami, sfrustrowaną matką? Przecież z drugiej strony jesteśmy bombardowani obrazem matek karmiących piersią i aktywnych na wielu płaszczyznach. Nie dość że często podróżują z dzieckiem, zabierają je na zajęcia z chustonoszenia, fitness dla mam, na basen to także wychodzą SAME. Dlatego mam wrażenie, że w naszym społeczeństwie wciąż funkcjonuje dwojakie spojrzenie na mamy karmiące piersią. Z jednej strony wydaje nam się, że zamykają się wyłącznie w swoim macierzyńskim świecie, ale z drugiej strony widać też coraz więcej mam, które dbają o czas dla siebie. Bo przecież tata nie nakarmi dziecka piersią, ale może nakarmić je Twoim mlekiem. Odciągniętym i podanym w butelce, czy kubku. Brzmi ładnie, ale przyznam Wam się szczerze, że ja...

Długo nie wychodziłam z domu bez dziecka

Obecnie Ala ma rok i 3 miesiące. Wychodzę bez niej często, a to z najprostszej przyczyny – że chodzę do pracy. A wcześniej? Wiecie, ten rok z Alą w domu (dokładnie 13 miesięcy) upłynął mi bardzo szybko. Ledwo się nie obejrzałam, a już Ala zaczęła siadać, raczkować i chodzić. Macierzyństwo tak mnie pochłonęło, że nie odczuwałam potrzeby, by wyjść bez niej. Bo przecież w wiele miejsc mogę ją zabrać – do urzędu, na zakupy (czy to spożywcze, czy po coś ekstra dla matki), do restauracji na obiad, na wycieczkę. Przecież teraz jest tyle udogodnień dla dzieci. Więc brałam ją ze sobą, bo tak mi było wygodniej – bez konieczności odciągania pokarmu, bez zamartwiania się. I tak się złożyło, że moje pierwsze wyjście bez Ali (nie licząc kwadransa na warzywniak, czy rejestrację w przychodni) nastało dopiero w okolicach 6 miesiąca życia Ali. Teraz czasami sobie myślę, jak ja wtedy tak długo wytrzymałam. Ale z drugiej strony nie żałuję. Bo ten czas w domu był fajny. Dobrze mi zrobił taki reset.

Z czego jeszcze może wynikać brak wychodzenia bez dziecka z domu?

Brak wsparcia rodziny i chęci do zajęcia się dzieckiem
Brak umiejętności odciągnięcia mleka
Nieodczuwanie potrzeby wyjścia bez dziecka
Dziecko nie potrafi pić mleka z butelki

lub
Obawa, że dziecko pijąc z butelki oduczy się ssać pierś

Co zrobić, by ułatwić sobie (oraz dziecku i tacie) pierwsze wyjście?

Wydaje mi się, że wiele mam karmiących piersią obawia się, że podanie butelki sprawi, że dziecko odrzuci pierś (Tak też jest zresztą także w przypadku smoczków uspokajających). Jednak czy ten strach musi oznaczać, że mama nie może wyjść z domu (jeśli chce lub musi)? Nie! Wystarczy znaleźć odpowiednią butelkę. I tu mam dla Was nowość od firmy NUK – butelkę, która stara się jak najbardziej przypominać kobiecą pierś – NUK Nature Sens. W jaki sposób? Przede wszystkim zamiast jednego otworu w smoczku w nowej butelce jest kilka dziurek, przez które leci płyn – a wszystko na wzór kobiecej brodawki, która posiada kilka kanalików. Przekonałam się o tym na własne oczy. Kto karmi/karmił/widział matkę w nawale pokarmu ten wie, że mleko wypływa z kilku otworów.

Ale to jeszcze nie wszystko, co czyni tę butelkę niezwykłą. Otóż smoczek jest bardzo miękki, dzięki czemu kształt dopasowuje się do dziecka! Z taką butelką karmienie piersią w połączeniu z karmieniem butelką nie powinno być problemem! No i tata nie musi obawiać się, że bez mamy nie da sobie rady z opieką nad maleństwem.
Butelka jest także wyposażona w nowoczesny odpowietrzacz antykolkowy.

Wyjście bez dziecka jest możliwe – tylko trzeba do tego dojrzeć

Jeśli nie będzie Ci zależało na pierwszym samodzielnym wyjściu to zawsze znajdzie się odpowiedni powód do tego, by stwierdzić, że Twoja obecność przy dziecku jest niezbędna. Ale tak naprawdę ze wszystkim można sobie poradzić. Odciąganie pokarmu – dzięki metodzie 7-5-3 możesz nauczyć się współpracować z laktatorem. Dziecko nie potrafi pić z butelki – spróbuj w domu na spokojnie nakarmić maluszka butelką, ale napełnioną Twoim mlekiem – czując znajomy zapach mleka powinien chętniej spróbować picia z butelki. No i tata – wyedukuj go, że on także świetnie może zająć się dzieckiem.

Ty też możesz poznać NUK Nature Sens!

Zaciekawiła Cię nowa butelka od NUK? To mam dla Ciebie świetną informację – do 25 czerwca możesz zgłosić się (klikając tutaj) do testowania jednej ze 100 butelek.

Ale, ale... To jeszcze nie wszystko. Mamy które dostaną się do testowania będą mogły wziąć wówczas udział w specjalnym konkursie, w którym do wygrania będą nagrody ze zdjęcia.