W ciąży wklepujesz w swoje piersi balsamy dwa razy dziennie. Nie masz rozstępów. Wierzysz, że profilaktyka i regularne masaże uchronią Cię przed nimi. Wraz z upływającymi latami martwisz się, że piersi tracą na jędrności i zastanawiasz się, jak możesz to zniwelować. Rozumiesz już rolę odpowiednio dobranego biustonosza, więc nie kupujesz tych najtańszych, z targu, czy sieciówek. Wiesz, że lepiej kupić mniej biustonoszy, ale lepszej jakości. Nie wybierasz standardowego rozmiaru 75B, ale udajesz się do brafiterki, by pokazała Ci idealne biustonosze dla Ciebie.

Wygląd Twoich piersi jest dla Ciebie ważny. Przykładasz do tego dużą wagę. Pamiętasz, by codziennie smarować je kremem. Nie masz problemów z regularnością pod tym względem. A co ze zdrowiem Twoich piersi? Czy pamiętasz, kiedy ostatni raz robiłaś USG piersi? Mammografię? Samobadanie?

Rak piersi mnie nie dotyczy?

Jestem szczęściarą. Należę do grona kobiet, które nigdy nie zetknęły się z chorobą nowotworową. Owszem, w rodzinie mojego partnera dwie osoby zmarły na raka. A w mojej? Żadnych przypadków zachorowań. Nie mam mamy, kuzynki, przyjaciółki, którą dotknąłby rak piersi. Cieszę się z tego powodu, jednak wyczuwam też przez to pewne zagrożenie – rak piersi wydaje mi się tak nierealny, że łatwo zapominam o profilaktyce. Skąd miałby wziąć się akurat u mnie? Jestem młoda, mam 25 lat. Rak piersi dotyczy przecież starszych kobiet – tak sobie powtarzałam za każdym razem, gdy zastanawiałam się, czy w tym miesiącu wpisać w swój kalendarz wizytę u ginekologa, czy może jednak pilniejsze jest wyjście do fryzjera.

Rak piersi może spotkać każdą z nas

Młody wiek i brak chorób nowotworowych w rodzinie daje nam pozorne poczucie bezpieczeństwa – rak nas nie dotyczy, wizja zachorowania jest nikła. Jednak statystyki mówią coś innego. 8 na 9 kobiet, u których wykryto raka piersi, nie miało wcześniej w rodzinie przypadków tej choroby.

A co z wiekiem? Owszem, u starszych kobiet istnieje większe ryzyko choroby. Właściwie to najwięcej zachorowań dotyczy kobiet w okresie menopauzalnym. Jednak już po 35 roku życia wzrasta liczba kobiet, dotkniętych rakiem.

Co jeszcze zwiększa ryzyko wystąpienia raka? 

Nie masz żadnego z tych kryteriów. Uff, myślisz sobie, że możesz odetchnąć. Rak Cię nie dotyczy. Niestety tak nie jest. Chociaż wymienione czynniki zwiększają wystąpienia nowotworu, to u aż 75% kobiet z rakiem piersi, nie występuje żaden z tych czynników!

Rak piersi jest najczęstszą przyczyną zgonu kobiet

Rak piersi jest najczęstszym nowotworem u kobiet na świecie (24% wszystkich nowotworów to właśnie rak piersi) oraz najczęstszą przyczyną śmierci (14%). W Polsce statystyki są podobne. Co roku raka piersi diagnozuje się u kilkunastu tysięcy Polek.

Rak nie musi być wyrokiem pod warunkiem, że zadbamy o jego wczesne wykrycie

Kiedyś myślałam, że rak (jakikolwiek) równa się śmierć. Usłyszeć, że ma się raka, to tak jakby śmierć już się zbliżała. Zamiast pytać o sposób wyleczenia, pomyślałabym: „Ile jeszcze dni/miesięcy mi zostało?” Dzisiaj już wiem, że tak wcale nie musi być. Rak piersi to nie wyrok! Nowotwór może być wyleczony, ale kluczowe jest jego wczesne wykrycie.

Co możesz zrobić, by jak najszybciej wykryć raka piersi? 

Czy te badania wystarczą? Nie! Są podstawą, chociaż zdaję sobie sprawę, że wiele Polek ciągle ma problemy z regularnymi wizytami u lekarza. Chcesz dbać o swoje zdrowie? Pamiętaj o wszystkich badaniach, ale wiedz też, że rak piersi może rozwinąć się pomiędzy jednym a drugim USG. Dlatego ważne jest comiesięczne samobadanie piersi. Możesz wykonać badanie palpacyjne, jednak aktualne wytyczne American Cancer Society nie rekomendują go ze względu na brak danych potwierdzających obniżenie liczby zgonów na raka piersi, czyli jego niewystarczająca efektywność. Podczas samobadania wykryjesz powstałe już guzki. Jak zatem w zaciszu domowym wykryć raka na wczesnym etapie? Z pomocą przychodzą polscy naukowcy, którzy opatentowali urządzenie medyczne Braster (zobacz) służące do comiesięcznego badania piersi w domu.

Jak działa Braster? 

Na stronie Braster wybierasz atrakcyjny dla Ciebie pakiet cenowy i zamawiasz urządzenie. Gdy je dostaniesz, wystarczy, że uruchomisz aplikację, odpowiadając jednocześnie na kilka pytań. Samo urządzenie jest łatwe w obsłudze. Musisz jedynie przyłożyć je kilka razy do piersi. Braster, wykorzystując termografię kontaktową, tworzy barwną mapę temperatury piersi. Braster rejestruje wszystkie podejrzane zmiany, które charakteryzują się podwyższoną temperaturą. Jest w stanie wykryć nawet 3-milimetrowe obszary o zmienionej temperaturze. Po zakończeniu badania obraz wysyłany jest przez aplikację do analizy do centrum telemedycznego, gdzie automatyczne algorytmy oraz specjaliści analizują wyniki. Jeśli cokolwiek ich zaniepokoi, powinnaś udać się do lekarza. Badanie powtarzasz co miesiąc, a urządzenie pamięta poprzednie wyniki i analizuje obecny stan piersi z poprzednim.

Na stronie firmy Braster możesz zobaczyć jak przebiega taka domowa analiza (zobacz).

Badanie Brasterem jest bezbolesne i bezpieczne, gdyż nie wykorzystuje promieniowania. Rozmiar oraz budowa piersi nie wpływają na skuteczność badania.

Dlaczego comiesięczne badania są tak ważne?

W walce z każdą chorobą liczy się czas. Kiedyś myślałam sobie, że wolę nie wiedzieć o tym, że mogę mieć raka. Dlaczego? Bo wyobrażałam sobie długie leczenie, które i tak zakończy się śmiercią. Tak może być, jeśli ignoruje się badania. A czy wykrycie zmiany nowotworowej w ciągu miesiąca od poprzedniego poprawnego badania oznacza to samo? Leczenie jest skuteczne, pod warunkiem, że szybko dowiemy się o chorobie.

Dbanie o brak rozstępów, utrzymanie jędrności piersi – to wszystko jest dla nas ważne. Nikt nam tego nie może zabronić. Kupujmy kremy, biustonosze dobrej jakości. Jednak nie zapominajmy o tym, co jest podstawą dbania o piersi – o regularnych comiesięcznych badaniach. 

Chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami lub poznać nas lepiej? Zapraszam Cię na:

Jeśli trafiłaś tu przypadkowo lub nie znasz mnie dobrze, możesz nie wiedzieć, że jestem dość uporządkowaną osobą. Uwielbiam planować. Mam trzy kalendarze – jeden odnośnie spraw związanych z blogiem, drugi z pracą zawodową, trzeci dotyczy prywatnego życia. Jestem realistką. Lubię też układać co miesiąc budżet, a jeśli mam cele, do których realizacji potrzebne są pieniądze – tworzę plan oszczędzania. Czasami szaleję i wydaję więcej pieniędzy niż zakładałam, ale zdecydowanie mogę powiedzieć o sobie, że jestem oszczędną osobą. Nie lubię wydawać więcej pieniędzy, niż jest to potrzebne. Tak jest też z wakacjami, ale tu jest jeszcze jeden powód:

Nie jestem bogata, ale też nie bieduję, dlatego moje wakacje są na przeciętnym poziomie

Zarabiam poniżej średniej krajowej, a przy małym dziecku i konieczności korzystania z prywatnego przedszkola (o powodach przeczytasz tutaj) mój miesięczny budżet często się ledwo dopina. Nie, inaczej. Zwykle układając budżet na nowy miesiąc, zostaje mi wolne kilkaset złotych. Już po wszystkich pilnych wydatkach, ale też i przewidywanych przyjemnościach (jednodniowe wycieczki, nowe ubrania, kosmetyki, książki). Jeśli nie pojawią się nieprzewidziane wydatki (już przelewasz pieniądze na konto oszczędnościowe, a tu Ci się lodówka psuje – znasz to, prawda?) lub pieniądze nie rozpłyną się na droższe niż planowo zakupy spożywcze, jestem w stanie oszczędzać. Nie zawsze to się udaje. Poza tym co roku mam zwykle więcej finansowych celów niż tylko wakacje. Dlatego też w tym wpisie pokażę Ci, jak oszczędnie spędzić wakacje i skąd wzięłam na nie pieniądze w zeszłe lato.

Ile kosztowały nasze ostatnie wakacje?

Wakacje zagranicą wydają mi się póki co poza naszym zasięgiem. Przeraża mnie jeszcze lot samolotem z 2latką, czy jazda 10-15 godzin autem. Tak, wiem, wielu rodziców decyduje się na takie wakacje z małymi dziećmi. Nie wiem, czy cechuje ich większa odwaga, czy ich dzieci są mniej marudne. Wiem za to, że w Polsce jest jeszcze tyle miejsce do odkrycia, że zanim wydam mnóstwo pieniędzy na wakacje all inclusive po to, by moje dziecko nie chciało leżeć na plaży, wejść do wody itp. to wolimy wakacje gdzieś bliżej. Gdzieś, gdzie nawet jeśli nie zobaczymy wszystkiego, co zaplanuję (tak, plan wakacji też tworzę) to będzie mi tego mniej żal niż na drugim końcu świata, czy kontynentu. Bo tak – mam dziecko, które nie lubi pływać w wodzie – czy to w jeziorze, czy w basenie. Mam dziecko, które nie usiedzi na plaży. Mam dziecko, któremu trzeba dostarczyć jak najwięcej aktywnych wycieczek. Mam dziecko, które potrafi połowę drogi autem marudzić, płakać, krzyczeć. Wreszcie i my nie przepadamy za opalaniem, czy pływaniem. Uwielbiam wyjazdy nad morze – z uwagi na spacery, widoki, taplanie się na brzegu. Jednak w tym roku zdecydowaliśmy, że są to zbyt błahe powody, by tłuc się przez całą Polskę (mieszkamy na południu), bo piękne widoki są także w innych zakątkach.

Długo zastanawiałam się nad ostatecznym celem wakacji i w końcu wybór padł na Jezioro Solińskie, czyli początek Bieszczad. Dlaczego? O Bieszczadach słyszałam wiele dobrego, poza tym spodobało mi się połączenie możliwości wędrowania po górach, odpoczynku nad jeziorem i zwiedzania.

W Solinie spędziliśmy tydzień. Ile wydaliśmy pieniędzy:

Czy nad morzem byłoby taniej/drożej?

Zdecydowaliśmy się na wyjazd w Bieszczady głównie ze względu na odległość. Chociaż tu moje organizatorskie zapędy trochę zawiodły – okazało się, że chociaż odległość jest mniejsza, to drogi dość kręte i w efekcie podróż była niewiele krótsza niż nad morze (jechaliśmy ok. 5,5 – 6 godzin).

Czy wydatki nad morzem różniłyby się niż te, wydane nad Soliną? Myślę, że nie. Przeszukując strony z noclegami, wiedząc ile moi rodzice przeznaczają na noclegi, a i sami byliśmy nad morzem z półroczną Alą, wiem, że w całej Polsce można znaleźć nocleg w naszych widełkach cenowych. Tak samo z wyżywieniem – im więcej restauracji, tym większa konkurencja i ceny nie są wyższe niż to, co my zapłaciliśmy. Do tego często nad morzem największą atrakcją jest plaża i woda, więc oszczędzamy na biletach wstępu (chociaż ja lubię zobaczyć wszystko, co oferuje okolica). Jadąc nad morze, musielibyśmy jedynie wydać trochę więcej na paliwo, ale to już zależy od tego, gdzie wy mieszkacie.

Połowę kwoty zaoszczędziłam, a resztę? Skąd wzięłam pieniądze?

Jeśli już dodałaś wszystkie nasze wydatki, wyszło Ci, że za cały tydzień wakacji dla 4 osób wydaliśmy nieco poniżej 2550 zł. Gdybyśmy mieli oszczędzać na te wakacje co miesiąc, wyszłoby 212,5zł miesięcznie. Jest to kwota do przejścia, chociaż trzeba się trzymać budżetu. No i nie każdy zarabia tyle, by oszczędzać z wypłaty – niestety ciągle takie są realia. Jak w takim razie ponad połowę kwoty zdobyłam bez oszczędności? Odpowiedź jest prosta – ze zwrotu podatku. Sama ulga na dziecko to 1100zł. Ja do tego miałam jeszcze zwrot z umów o dzieło (za pisanie artykułów na bloga) i w sumie mój zwrot z podatku wyniósł 1640zł. Na wakacje brakowało już tylko 900zł. Planując wakacje ze sporym wyprzedzeniem można zacząć na nie odkładać już we wrześniu i co miesiąc aż do czerwca trzymać się planu – nam wystarczyło co miesiąc odłożyć po 90zł.

Przypomnę Ci jednak, że na wakacje jechaliśmy z 2 dzieci, tylko że starszy syn mojego partnera, mieszka ze swoją mamą. Gdybyśmy byli tradycyjną rodziną 2+2, sama ulga na dzieci wystarczyłaby by prawie w całości pokryć koszt wakacji.

Dlatego właśnie uważam, że prawie każdego stać na to, by co roku pojechać na wakacje, chociaż skromne. Oczywiście możesz stwierdzić, że co z tego, że ma się zwrot z podatku, skoro już zaplanowało się, że te pieniądze wyda się na naprawę auta, remont przedpokoju, zakup nowego telewizora. Wtedy pieniędzy na wakacje już nie zostanie. Tak. Jednak tu chodzi o nasze priorytety. Jeśli Twoim głównym celem w danym roku jest wyremontowanie łazienki i nie stać Cię, by regularnie odkładać, to wakacje nie dojdą do skutku. Ale jeśli głównym celem będzie wyjazd w lecie, to bez poważniejszego oszczędzania, też możesz to zrobić. Być może poza zwrotem z podatku masz także „trzynastkę”, czyli dodatkową wypłatę, albo „wczasy pod gruszą”. Możliwe, że pobierasz „500+”. To na co wydasz te pieniądze zależy od Ciebie. Ja do pieniędzy, które nie są moimi comiesięcznymi przychodami mam nieco luźniejsze podejście. Uznaję, że skoro starcza mi z wypłaty na wszystko, to każde dodatkowe pieniądze powinny być przeznaczone na coś dodatkowego. Jeśli nie odłożysz ich na osobne konto, może okazać się, że pieniądze rozpłyną się na zwykłe, codzienne zakupy w dyskoncie. Trochę szkoda nie wydać ich na coś, co bardziej zapamiętasz niż czekoladę, czy sok.

Jak oprzeć się pokusie wydatków?

Siedząc na ogrodowej huśtawce przed naszym noclegiem w Solinie, czytałam gazetę. Natrafiłam na artykuł z porównaniem wakacji bez dzieci i z dziećmi. Nie, nie było to o tym, że jako bezdzietne małżeństwo/para autorzy tekstu jeździli na drogie zagraniczne wczasy, a teraz już ich stać tylko na weekend pod namiotem. Właśnie wręcz przeciwnie! Było o porównaniu kosztów. Gdy jeździli sami, zadowalali się polem kempingowym i bułką z maślanką na śniadanie. Teraz, mając dwóch synów, na wakacje nad morzem wydają majątek – pokój w hotelu, każde wyjście to zakup lodów, gofrów, dzieci na plaży proszą o popcorn, czy kukurydzę. Do tego były podane koszty dziennego wypożyczenia parawanu, parasola, leżaka – i tu dochodzimy do sedna sprawy! To ile wydacie na wakacje w dużym stopniu zależy od waszego podejścia. Owszem, ciężko jest odmówić dziecku przekąsek, czy karuzeli. Chodzi o zredukowanie tych kosztów, które mają dla nas mniejsze znaczenie. Zwykle nad morze jeździ się co roku, dlatego zamiast codziennie wypożyczać parawan, lepiej kupić go raz, a koszt szybko się zwróci. Oszczędzajcie też na tym, co nie jest wam niezbędne do tego, by wakacje uznać za udane. Dla mnie udane wakacje to te, spędzane w pokoju/domku w prywatnej kwaterze, a noclegi nie są drogie. Natomiast raczej nie zredukowałabym tych kosztów do noclegu w namiocie. Nie oszczędzam też na obiadach (ale ty możesz uznać, że gotowanie nie sprawia Ci problemu), za to śniadań i kolacji już nie kupujemy w restauracjach, a przygotowujemy sami. A atrakcje? Jak odmówić dziecku piątego przejazdu kolejką? Może kup już teraz skarbonkę i umówcie się, że wrzucacie do niej każdą złotówkę, którą macie w portfelu (może być oczywiście inna moneta). Skarbonkę otwórzcie tuż przed wyjazdem, a uzbierane pieniądze przeznaczcie właśnie na takie wakacyjne zachcianki (wówczas drobne będą jak znalazł).

Jakie plany na przyszły rok?

Mój budżet na przyszły rok jest już względnie zaplanowany, chociaż nie wiem jeszcze, gdzie dokładnie pojedziemy. Tym razem natomiast znów wybierzemy tydzień w Polsce, ale do tego inspirując się książką Kuby Porady kuszę się na krótkie wypady zagranicę – to idealne dla nas, osób, które wolą zwiedzać, niż wylegiwać się na plaży.

A ty, jakie masz sposoby na zredukowanie kosztów wakacyjnych wyjazdów?

Jeśli chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami lub poznać nas lepiej, to zapraszam Cię na moje konta na:

Pracujące mamy nie mają w pracy łatwo. Często musimy przebić się przez mur uprzedzeń. Ciągle dla wielu pracodawców matki to grupa społeczna, która w pracy charakteryzuje się mniejszą dyspozycyjnością oraz częstymi zwolnieniami na chore dzieci. Jednak o tym, jakim pracownikiem są matki pisałam już na blogu i w dużej mierze jest to indywidualną kwestią. Natomiast faktem jest, że pracujący rodzice mają dodatkowe przywileje w pracy. W tym wpisie przedstawię Ci je. Pomijam urlop macierzyński i tacierzyński, gdyż w tym tekście skupiam się na przywilejach, jakie przysługują Ci już po powrocie do pracy. Wszystkie z opisanych uprawnień dotyczą osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Wyjątkiem jest jedynie zwolnienie lekarskie na opiekę nad chorym dzieckiem.

Zwolnienie od pracy na opiekę nad dzieckiem do 14 roku życia – 2 dni wolnego/16godzin w ciągu roku

Jeśli jesteś rodzicem lub prawnym opiekunem dziecka do 14 roku życia, to przysługują Ci 2 dni dodatkowego urlopu w każdym roku kalendarzowym. Przepis ten powstał po to, by rodzice mogli wziąć wolne, gdy np. dziecko ma przedstawienie, umówioną wizytę u lekarza, czy w sytuacji, gdy żłobek lub przedszkole jest zamknięte.

Kilka ważnych informacji:

Czy powód zwolnienia jest ważny? Nie sądzę. Ja gdy składałam wniosek u przełożonej, napisałam prawdę, czyli to, że pragnę skorzystać ze zwolnienia, by zmniejszyć sobie ilość godzin do przepracowania w danym miesiącu (pracuję w systemie równoważnym, praca wg grafiku).

Zmniejszenie wymiaru czasu pracy do maksymalnie 1/2 etatu

Z tej opcji mogą skorzystać matki, które są uprawnione do urlopu wychowawczego, a więc najmłodsze (lub jedyne) dziecko nie skończyło 4 roku życia i są zatrudnione na podstawie umowy o pracę.

Jest to uprawnienie, z którego sama chętnie skorzystałam. Obecnie pracuję na 7/8 etatu, czyli około 140-147 godzin, zamiast 160-168. Różnica może niewielka, ale dzięki temu mam więcej czasu dla dziecka oraz na moje blogowanie.

Możliwość odmówienia nadgodzin, pracy w godzinach nocnych i oddelegowania do innej miejscowości – w przypadku rodziców dzieci do 4 r.ż.

Jeśli jesteś rodzicem dziecka, które nie ukończyło 4 roku życia możesz nie zgadzać się na pracy w godzinach nadliczbowych, pracy w godzinach nocnych oraz oddelegowania do innej miejscowości.

Możliwość zwolnienia chorobowego na chore dziecko

Jeśli Twoje dziecko zachoruje, a chodzi do żłobka, przedszkola, czy szkoły, pojawia się problem w postaci tego, kto zostanie z nim w domu.

Przerwy dla mam karmiących piersią

Jeśli wracasz do pracy i karmisz piersią, przysługują Ci przerwy na karmienie piersią.

Przejście na urlop wychowawczy

Z urlopu wychowawczego możesz skorzystać bezpośrednio po urlopie macierzyńskim, ale także już po jakimś czasie pracy możesz dojść do wniosku, że jest Ci trudno godzić rodzicielstwo i pracę i zdecydować się na urlop wychowawczy. Wystarczy, że jesteś zatrudniona od minimum 6 miesięcy i masz umowę o pracę.

Przepisy sobie, a praktyka sobie?

Często pracownicy nadużywają swoich praw, ale także niestety często praktyką pracodawców jest nieprzychylność do korzystania z uprawnień pracowniczych. Zdaję sobie sprawę, że wiele z nich powoduje utrudnienia dla pracodawcy, jak np. wychodzenie z pracy wcześniej, celem skorzystania z przerw dla mam karmiących piersią. Wyznaję zasadę, że warto uwzględnić interesy obu stron i pomyśleć także z perspektywy pracodawcy. Być może są zawody, w których ciężko ułożyć grafik, uwzględniając przerwy. Z drugiej strony zatrudniając pracownika, trzeba liczyć się z tym, że będzie chciał skorzystać z przysługujących mu praw.

Czy w praktyce pracodawcy są mało przychylni? Korzystam ze skróconego wymiaru czasu pracy oraz 2 dni wolnego na dziecko do 14 roku życia. O żaden z tych przywilejów nie musiałam się prosić. Dla przełożonego było czymś normalnym, że korzystam ze swoich praw.

Z których z tych uprawnień korzystasz? Co myślisz na ich temat?

Chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami, albo poznać nas lepiej. Zapraszam Cię na mojego:

Urlop macierzyński – płatny trwa rok. Część mam wraca do pracy szybciej, inne decydują wrócić się do pracy równo po roku, albo przedłużyć czas spędzany z dzieckiem i skorzystać z urlopu wychowawczego. Bez względu na to, ile czasu zdecydujesz się zostać z maluszkiem w domu, mogę Cię zapewnić, że wiele mam dopada MONOTONIA.

Rodząc dziecko, zamknęłam się w czterech ścianach

Nie, nie siedziałam w domu 24 godziny na dobę. Właściwie to nigdy tak wiele nie spacerowałam, jak na macierzyńskim. Codziennie wychodziłam z domu i to często na długo. Jednak nie o takie aktywności chodzi. Gdy córka miała niecałe 3 miesiące, przeprowadziliśmy się do innego miasta. Nie miałam tam rodziny, przyjaciół, nie znałam nawet sąsiadów. Do tego do miasta było daleko, a ja nie jestem zmotoryzowana. Sama wmówiłam sobie, że jazda autobusem to zbyt duże wyzwanie. Dlatego najczęściej dni robocze ograniczały się do spacerów po okolicy, wizyty na poczcie, zakupach w sklepie spożywczym i czasie na ogrodzie. Dzisiaj, gdy jestem już pracującą mamą, lubię takie dni. Dlaczego? Bo są INNE niż większość moich dni. A wtedy były codziennością, a wiadomo – jeśli każdego dnia robisz to samo, w końcu może przyjść nuda.

Być może ty masz łatwiej. Masz koleżanki, które czasem Cię odwiedzą. Ale może też się okazać, że wiecznie nie mają czasu, bo praca, sprzątanie, zakupy, wyjście do kina... I w efekcie koleżanki będą, ale raz na kilka tygodni/miesięcy.

Dzisiaj nie popełniłabym tego błędu i wychodziłabym częściej

Dopiero, gdy poszłam do pracy zrozumiałam, że wyjścia nie są takie trudne do zorganizowania, a odskocznia jest potrzebna każdej z nas, by zachować równowagę. Nagle musiałam zawieźć córkę do żłobka autobusem. Okazało się, że da się. Więc dałoby radę i wcześniej pojechać gdzieś z nią. Nagle miałam do pracy na popołudniu, więc przedpołudnie miałam tylko dla siebie. Poszłam na łyżwy i okazało się, że od razu przybyło mi energii. Wtedy zrozumiałam, że po prostu zasiedziałam się w domu. Narzekałam na rutynę, ale bałam się cokolwiek zmienić.

Jak spędzać czas, gdy nikt nie zajmie się Twoim dzieckiem?




Ten wpis nie jest o tym, że należą Ci się samodzielne wyjścia. To jasne. Jeśli tylko masz możliwość zostawić dziecko z mężem, czy dziadkami – zrób coś dla siebie.

Jednak bywa też tak – podobnie jak u mnie – że rodzina mieszka daleko, a partner pracuje od rana do wieczora. Jak wówczas zorganizować sobie dzień, by razem z dzieckiem spędzić ciekawie czas?
Oto moje propozycje. Być może nie wszystkie znajdziesz w swojej okolicy, ale wiele na pewno jest:

• BuggyGym – czyli fitness dla mam z dziećmi w wózkach. Trening odbywa się na świeżym powietrzu i nie trzeba mieć specjalnego wózka biegowego, zwykły w zupełności wystarczy. Specjalne zajęcia z instruktorami odbywają się w wielu miastach na terenie każdego województwa. 
• zajęcia z chustonoszenia – dodadzą Ci praktycznych umiejętności, nauczysz się motać niemowlę, ale także spędzisz miło czas. Sama, gdy mieszkałam jeszcze we Wrocławiu, w kawiarno-bawialni co tydzień odbywały się darmowe, grupowe zajęcia z doradcą chustonoszenia. Na tych zajęciach można było się także umówić na płatne, indywidualne spotkania. 
• specjalne kawiarnie dla mam z dziećmi -oczywiście możesz też pójść do zwykłych. Jednak w tych typowych dla rodziców znajdziesz kącik do zabawy dla maluchów, a i łatwiej o towarzystwo przy kawie. 
• stowarzyszenia dla rodziców, w których odbywają się warsztaty i spotkania – sama uczestniczyłam w warsztacie z autorką bloga Hafija, organizowanym właśnie przez lokalną fundację. 
• kino dla rodziców z dziećmi – ty oglądasz film, a dziecko bawi się pod sceną w kąciku zabaw. Jako że każdy przychodzi z maluchem, nie musisz się obawiać o to, że Twoje dziecko zakłóci innym seans – nawet, jeśli tak się stanie, każdy powinien być wyrozumiały. 
• zajęcia fitness dla mam z dziećmi 
• zajęcia dla dzieci – jeśli mówimy o niemowlakach, to takich zajęć jest niewiele. Głównie to zajęcia muzyczne lub angielski. Twoje dziecko ich nie potrzebuje, ale mimo wszystko uważam, że to świetna zabawa dla was obojga. 
• wyjścia na basen – możesz skorzystać z zorganizowanych zajęć nauki pływania dla niemowląt, albo po prostu samodzielnie udać się na basen. Wiele krytych pływalni ma też brodziki z płytką i cieplejszą wodą – idealną dla niemowląt. 
• wspólne spacery z mamami z okolicy – codzienne samotne spacery mogą po pewnym czasie nas nużyć. A jeśli napiszesz ogłoszenie na lokalnej grupie dla mam i zaoferujesz wspólne spacery? 
• plus oczywiście prawie każde miejsce, gdzie do tej pory lubiłaś chodzić – bez popełniania mojego błędu, czyli dogłębnego analizowania tego, jak się dziecko zachowa w danym miejscu, czy nie będzie płakać, czy innym nie będzie to przeszkadzać. Jeśli tylko miejsce jest publiczne, dostępne dla każdego – nie martw się tym i korzystaj z tego, że możesz wyjść z maluszkiem. 

Urlop macierzyński to nie tylko opieka nad dzieckiem 24 godz/dobę

Będąc mamą dalej możesz się realizować, spełniać swoje marzenia. Mnie podczas pierwszego roku życia Ali udało się założyć bloga i regularnie go prowadzić. Trochę podszkoliłam także język obcy. Dla jednej kobiety będzie to niewiele, dla innej to już szczyt możliwości organizacji czasu. Bo warto pamiętać, że „urlop” macierzyński niewiele ma wspólnego z beztroskim urlopem. Często musisz wyłuskiwać momenty dla siebie. Pisać tekst w czasie półgodzinnej drzemki córki, uczyć się nowych słówek spacerując po parku. Dlatego dzisiaj przedstawiłam Ci pomysły na urozmaicenie sobie urlopu macierzyńskiego – realne, do spełnienia, bez konieczności proszenia kogoś o opiekę nad dzieckiem, bez wykorzystywania krótkich drzemek niemowlaka.

Korzystałaś z którychś z wymienionych aktywności? A może masz jeszcze jakieś pomysły na aktywne spędzanie czasu mamy i dziecka?

Chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami lub poznać nas lepiej? Zapraszam Cię na mojego:

• Facebooka – zobacz 
• Instagrama - zobacz

Nie wiem, jak to jest co miesiąc powtarzać ciążowy test i co miesiąc czuć rozczarowanie, bo zabrakło jednej kreski.

Nie wiem, jak to jest chodzić regularnie do lekarzy, robić wszystkie badania, diagnozować, leczyć.

Nie wiem, jaką radość czują rodzice, gdy widzą 2 kreski na teście ciążowym i gdy pierwszy raz słyszą bicie serca ich rozwijającego się dziecka.

Nie wiem, jak to jest iść w ciąży na płatne zwolnienie chorobowe i odpoczywać, przygotowywać się do porodu.

Nie wiem, jak to jest chodzić do szkoły rodzenia i uczyć się prawidłowego oddychania, przewijania, kąpania noworodka.

Nie wiem, jak to jest organizować baby shower, kupować masę niezbędnych gadżetów w najmodniejszych kolorach, robić odlewy brzuszka i profesjonalne sesje ciążowe, czy noworodkowe.

Nie wiem, jak to jest zastanawiać się, czy wracać do pracy, czy może jednak moja sytuacja finansowa pozwala mi na zostanie z dzieckiem w domu do 3 roku życia.

Czasami mam wrażenie, że coś straciłam. Że przespałam tę jedną, jedyną ciążę, którą miałam. Że stało się tak dlatego, że ta ciąża była nieplanowana, przyszła z zaskoczenia. Że nasze dziecko pojawiło się w momencie, w którym owszem – pod najważniejszych kątem (emocjonalnym) byliśmy gotowi na dziecko, to ekonomicznie już nie.


Moja ciąża nie była planowana. Ja świeżo po studiach, zdążyłam znaleźć pracę w zawodzie. I cieszyłam się, że będę mogła zdobyć pierwsze zawodowe doświadczenie na tyle bardzo, że nie przeszkadzała mi niska pensja, umowa zlecenie i brak składek na ubezpieczenie chorobowe. Test ciążowy zrobiłam na szybko, pewna, że pokaże się jedna kreska i będę mogła spokojnie brać leki na dokuczające mi przeziębienie. Zobaczyłam 2 kreski. Nie było radości, nie było skakania pod sufit. Później, gdy poinformowałam w pracy o ciąży, przyszło zwolnienie. Zostaliśmy z jedną pensją i koniecznością skompletowania wyprawki. Zakasałam rękawy. Poszłam do pracy! Nie, nikt mnie oficjalnie nie zatrudnił. Rano sprzątałam prywatne domy (na początku 3 razy w tygodniu, później stopniowo rezygnowałam z każdej rodziny, bo sił było coraz mniej), a popołudniu odbierałam 2latka z przedszkola i opiekowałam się nim do czasu, aż jego rodzice wrócą z pracy. Czy było to odpowiedzialne? Część matek pewnie stwierdzi, że nie. Że ciąża to czas, gdy powinnam zadbać o siebie i dziecko, a o sprawy finansowe ojciec dziecka. Ja do tego podeszłam w ten sposób, że ciążę znosiłam idealnie, nic mi nie dolegało. Wieloródki też w domu muszą zająć się starszym dzieckiem. Często też sprzątają. Więc pracowałam. Finansowo wyszłam na tym nawet lepiej, niż pracując w żłobku, co niestety dowodzi tylko o niskich pensjach w tej branży.

Przetrwaliśmy. Udało nam się finansowo wszystko pospinać. Ciąża przebiegła wzorcowo. Urodziłam zdrową córkę. I chociaż nie było to planowane dziecko, to tak jak zwykle w takich sytuacjach – od razu pokochane.

Dzisiaj jestem już w zupełnie innym miejscu. Pisząc ten wpis patrzę na spokojnie śpiącą 2,5latkę. Jutro pójdę do pracy – tym razem nie na „śmieciówce”, a na umowie o pracę, do miejsca, gdzie czuję się doceniana. Dzisiejsza ciąża być może byłaby spokojniejsza, ale już dawno założyłam, że chcę mieć „tylko” jedno dziecko. A to oznacza, że więcej ciąż nie będzie. Dlatego często czuję żal, że coś straciłam. Nie było mi dane poznać pewnych uczuć. Nie wiem, jak to jest cieszyć się na myśl o tym, że rozwija się w Tobie dziecko. Nie wiem, jak to jest przygotowywać się do porodu w szkole rodzenia - na tę zwyczajnie nie miałam czasu przy łączeniu kilku prac.

I gdy ogarnia mnie żal, że w ciąży zamiast przez kilka miesięcy mieć czas dla siebie, odpoczywać, leżeć, czytać książki, ja pracowałam prawie do porodu. Gdy żałuję, że nie kupiłam tych wszystkich kocyków, otulaczów, misiów szumisiów, myślę sobie o tym, co ostatnio bombardowało mnie z Internetu: 

15 października – Dzień Dziecka Utraconego

A następnego dnia dowiedziałam się o śmierci młodego mężczyzny. Zostawił na tym świecie narzeczoną i ich 3letnią córeczkę.
W takich dniach przestaje się liczyć to, czy Ala jeździła wózkiem za 300 czy 3000zł, czy miała sesję zdjęciową od fotografa, czy robione zdjęcia przeze mnie, jej mamę. Najważniejsze, że JEST KOMU TE ZDJĘCIA ROBIĆ. I MA KTO JE ZROBIĆ. 

Nie wiem, jak to jest leżeć całą ciążę i zastanawiać się, czy tego dnia pojawi się krew, czy kolejny dzień uda się przetrwać.

Nie wiem, jak to jest trafić w ciąży do szpitala i mieć podawane leki na podtrzymanie.

Nie wiem, jak to jest pojechać do szpitala z dzieckiem, a wrócić bez niego.

Nie wiem, jak to jest leżeć na sali wśród kobiet z dużymi, ciążowymi brzuszkami, gdy samej właśnie usłyszało się, że konieczne będzie wyłyżeczkowanie.

Nie wiem, jak to jest zastanawiać się, czy to co się stało to nie była moja wina – moich genów, dbania o siebie, odżywiania się, nieoszczędzania się.

Nie wiem, jak to jest musieć tłumaczyć dziecku, że rodzic jest wśród Aniołków.


Życie jest kruche, ulotne. Nigdy tego nie doświadczyłam. Mam to ogromne szczęście, że żegnałam jedynie osoby w podeszłym wieku. I chociaż ich brak też bolał, to potrafiłam podejść do tego z rozsądkiem – że taka jest kolej rzeczy, że umiera osoba, która spędziła z nami całe życie. A jak wytłumaczyć sobie śmierć dziecka? Osoby młodej, pełnej planów, zadań do wypełnienia?

Czasami potrzebuję takich historii, by uświadomić sobie, że mam szczęście. By tego dnia wyjątkowo nie narzekać, że moje dziecko zrobiło histerię na placu zabaw, bo nie chciało wracać do domu. By w nocy nie wstawać ze złością, bo Ala woła o picie. By przeżyć ten dzień i te wstawanie w nocy po 10 razy z radością – że mam do kogo wstawać. Tego dnia, gdy dowiedziałam się o śmierci młodego mężczyzny, w pracy spędziłam 14 godzin. Wróciłam ok.22. Ala wybudzała się co chwilę z płaczem. Bez przyczyny. A ja ją przytulałam, ciesząc się, że jest ktoś, kto mnie potrzebuje.


Napisałam to najlepiej, jak potrafiłam. Jeśli przeczytałeś/aś ten tekst to proszę – doceń to, co masz, kogo masz, zamiast żałować, że Twoje życie odbiega od pewnych norm/ideału, który sobie założyłeś/aś. 

A jeśli chcesz być na bieżąco z moimi nowymi wpisami, to zapraszam Cię do śledzenia mnie na: