Własny ogród, niewielki balkon, park, plaża - na pozór tak różne miejsca, ale wszystkie łączy jedno – można zorganizować tam świetny piknik! 

Lato to moja ulubiona pora roku

Zdecydowanie z wszystkich pór roku najbardziej lubię lato. Wiosna też jest całkiem przyjemna, jednak w Polsce pogoda rzadko pozwala wówczas na kąpiele w jeziorze/morzu, a siedzenie na balkonie z książką w ręku do późna sprawia, że trzeba wspomóc się ciepłym swetrem lub kocem.

Dlatego lato u mnie wygrywa – za możliwość urlopu, za dłuższe i krótsze wyjazdy, za plażowanie i wreszcie za możliwość piknikowania.

Piknik to świetna rozrywka dla całej rodziny

Piknikowaliśmy zanim jeszcze urodziła się Ala. Teraz piknikujemy z nią. Czasami są to wielkie wyjścia, które poprzedza długie przygotowanie. Innym razem spontanicznie zabieramy koc do ogrodu, łapiemy przekąski, kilka zabawek i spędzamy dzień na trawie.

Piknik tylko w plenerze? 

Piknik uwielbiam za różnorodność, którą daje. Jeśli nie chce Wam się nigdzie wychodzić, a mieszkacie w bloku, wystarczy rozłożyć koc na balkonie. My mamy na nim sztuczną trawę, więc wystarczy 1 koc, by było nam miękko.

Coś do picia i zjedzenia

Od razu napiszę, że nie jestem mistrzem gotowania. Na moim blogu przepisów jest niewiele. Jeśli już gotuję to sprawdzone, proste dania. Czasem najdzie mnie na eksperymentowanie. Jednak w przypadku pikników nie lubię spędzać wiele czasu na przygotowania. Zabieramy przekąski i mnóstwo picia.



Ostatnio postanowiłam troszkę urozmaicić nasze pikniki i kupiłam przyrząd do wycinania kształtów z owoców. Genialna sprawa. Wcześniej po prostu kroiłam owoce na kawałki i zabierałam w pojemniku. A teraz? Teraz możemy na pikniku pobawić się w tworzenie obrazka na talerzu. Za pomocą przyrządu możemy przygotować serduszka, kwiatki, gwiazdki, motylki. Świetnie sprawdzi się w przypadku niejadków. Ala akurat uwielbia owoce, ale przyrząd wykorzystuję do wycinania wzorów z chleba. Dzięki temu nie zjada już samej szynki, czy serka (jak było do tej pory), ale wcina też chleb.

Do picia najlepiej sprawdzi się woda. Ewentualnie sok. Jednak my z Alą jesteśmy wielkimi fankami koktajli, dlatego czasami zabieramy sobie na piknik po kubku koktajlu.



A w koktajlach najbardziej lubię to, że nie trzeba trzymać się ściśle danego przepisu, czy proporcji. Można poeksperymentować, albo zmiksować po prostu dostępne owoce. Tym razem wymieszałyśmy jogurt z brzoskwinią, jabłkiem i pomarańczą. Do tego łyżeczka miodu i gotowe.

Piknikowe atrakcje 



Piknik to nie tylko sposób spożywania posiłków. To także rozrywka, sposób spędzania czasu. Jak umilić ten czas, by był przyjemnością dla całej rodziny? My uwielbiamy zabierać do ogrodu bańki, piłkę, skakankę. Jeśli danego dnia nie mamy sił na zbyt dużo ruchu, to stawiamy na puzzle, książeczki i układanki. Najczęściej piknikujemy w naszym ogrodzie, więc tu atrakcje dla Ali są zapewnione – mamy piaskownicę i zjeżdżalnię, więc wówczas mogę sobie nawet pozwolić na czytanie książki (a nie tylko dziecięcych książeczek).

Co jeszcze może się przydać na pikniku?


1. Nadmuchiwana piłka "Arbuz"

2. Zestaw turystycznych sztućców

3. Imprezowa Pinata

Nasz piknikowy koc w kształcie donuta, kubek do koktajli przypominający kaktusa oraz wycinarka do owoców to gadżety zakupione na prezenty.pl Ostatnio znajduję coraz więcej stron z ciekawymi przedmiotami idealnymi na prezent. To świetna alternatywa dla zakupów w sieciówkach w galeriach handlowych. Czasami mam wrażenie, że wszystko już kupiłam mojemu partnerowi. A na tej stronie znalazłam już kilka pomysłów na kolejne urodziny, czy rocznice!



Na prezenty.pl poza przedmiotami możemy zamówić także przeżycia! Lot balonem, przejazd samochodem rajdowym, kurs domowego baristy albo 3 dni kuracji sokowej.

Lubicie pikniki? Jakie przekąski zwykle przygotowujecie? Dbacie o atrakcje, czy stawiacie na błogie lenistwo?

Spodobał Ci się mój tekst? Będę wdzięczna za wszelkie komentarze oraz udostępnienia. A jeśli nie chcesz przegapić kolejnych wpisów, polub mnie na:

• Facebook'u – klik 
• Instagramie – klik.

Matki w pracy – jakie stereotypy nam towarzyszą? Czy bardziej przeważa myślenie, że matki to wiecznie siedzą w domu na l4, nadużywają uprawnień pracowniczych i w ogóle nie można liczyć na ich dyspozycyjność? Czy może jednak doceniamy matki za ich zaangażowanie, podejście do pracy, organizację czasu?

Jestem mamą 2-latki. Od roku i 3 miesięcy pracującą matką. Łączę obie rolę. Obie uwielbiam. Bez obu nie wyobrażam sobie mojego życia. No dobrze, wiadomo, że łatwiej byłoby mi zrezygnować z pracy, niż wyobrazić sobie, że nie jestem matką. Ale i jedna i druga kwestia jest dla mnie ważna.

Czy da się odpowiedzieć na pytanie „Jakim pracownikiem są matki?”

Czy istnieją pewne uniwersalne cechy dla danej grupy społecznej lub roli, którą pełnimy? Czy każda matka-pracownik jest taka sama? Każdy ojciec-pracownik? Student, singiel? NIE! Dlatego tak samo pracujące kobiety mogą się sporo różnić. Nie przedstawię Wam zatem statystyk, nie napiszę, że każda matka w pracy zachowuje się w konkretny sposób. Poopowiadam Wam na moim przykładzie.

Dlaczego matki mają większą trudność w znalezieniu pracy niż ojcowie?

Problem matek na rynku pracy jest widoczny i nie da się temu zaprzeczyć. To jedna z największych grup społecznych, która ma problemy w znalezieniu nowej pracy. Szczególnie jeśli jest mamą małego dziecka. Krzywdzące jest to zwłaszcza ze względu na to, że mężczyzn nikt o posiadanie dzieci nie pyta. Tak jakby oni nigdy nie brali l4, opieki na dziecko, nie chodzili na szkolne przedstawienia, czy nie potrzebowali czasem przyjść później lub wyjść wcześniej, by zdążyć z dzieckiem do okulisty.

Ojcowie często zarabiają więcej. Skoro mają wyższą wypłatę, to logiczne jest, że ta wypłata jest ważniejsza dla całej rodziny. Jeśli matka straci pracę przez częste zwolnienia na dziecko – przeżyją z jednej wypłaty do czasu, aż uda się jej wrócić na rynek pracy. Jeśli ojciec straci pracę – być może trzeba będzie się zapożyczać lub korzystać z oszczędności, by dopiąć miesięczny budżet. Dlatego mam wrażenie, że to matki częściej korzystają z opieki na dziecko. Jak jest u nas? Z jednej strony staramy się ograniczać zwolnienia jak tylko się da. Nie raz i nie dwa pomagali nam dziadkowie. Ja też mam pracę według grafiku, więc o ile się dało, zamiast nie przychodzić do pracy wcale, zamieniałam się tak, by przyjść na popołudniu lub w weekend. Z racji tego, że pracuję czasami pół dnia, czasem cały dzień (13 godzin) to mam też więcej wolnych dni roboczych, dlatego nie mam problemu z pojawianiem się na przedszkolnych przedstawieniach (o ile wiem o nich z wyprzedzeniem). Problemem jest jednak odbieranie Ali z przedszkola i tu ukłon w stronę... szefów mojego partnera. Ja pracuję zmianowo. Gdy kończę ok. 15-16 bez problemu odbieram Alę z przedszkola. Natomiast średnio 2 dni w tygodniu zostaję w pracy do końca, czyli do 21.30. W takie dni to tata musi odebrać Alę. Pracuje do 17, przedszkole czynne do 17 (ciężko znaleźć czynne dłużej). Co zrobił? Poprosił w pracy, by w takie dni mógł przychodzić pół godziny wcześniej i wychodzić pół godzin szybciej. W efekcie pracuje tyle samo czasu, ale zdąża po córkę. I uwaga! On tę pracę dostał, gdy już Ala chodziła do żłobka. Znał godziny pracy, wiedział, że będzie potrzebował się zwalniać. Nie powiedział o tym na rozmowie o pracę, bo... stwierdził, że najpierw tę pracę musi dostać. A ja? Ja pewnie byłabym zapytana o to, czy mam dziecko. Nie byłoby to moim wyborem, czy i kiedy powiem o macierzyństwie (chociaż uważam, że warto mówić już na rozmowie).

Matka-pracownik to ciągłe chodzenie na l4

Przyznam, że to zdecydowanie mój największy problem w łączeniu macierzyństwa z pracą. Gdy dziecko chodzi do żłobka/przedszkola choroby są nieuniknione. Świetnie, jeśli dziadkowie mogą wówczas zostać z dzieckiem (o ile chcą, uważam, że to powinna być ich inicjatywa), gorzej jeśli wszyscy sami pracują. Część rodziców stać na nianię. Często zastanawiałam się nad zatrudnieniem dodatkowo opiekunki na czas chorób dziecka, ale …. uznałam, że płacenie jej plus płacenie za przedszkole (ewentualnie samo zatrudnianie niani) oznaczałoby, że z wypłaty zostawałoby mi niewiele. Ala choruje z różną częstotliwością. Najgorzej było zeszłej jesieni i zimy. Ale też nie było tak, że cały czas stwierdzałam, że nie przyjdę do pracy. Zawsze, gdy ktoś inny mógł zostać w pracy, korzystałam z tej możliwości.

Ale czy na pewno każda matka ciągle siedzi na zwolnieniu na dziecko?
Są matki, których dziećmi stale zajmują się dziadkowie.
Są matki, których dzieci mają stale opiekunkę.
Są matki, których dzieci chodzą do żłobka/przedszkola, ale chorują sporadycznie. A w razie chorób udaje się zorganizować nianię, babcię, ciocię.

Obawa przed utratą pracy z powodu opieki na dziecko jest spora. Wystarczy przejrzeć ogłoszenia o pracę dla niań – nie brakuje tam ofert pracy na wypadek choroby dziecka. Rodzice zgodnie z przepisami mogą wykorzystać 60 dni opieki na chore dziecko w ciągu roku. Czyli średnio 5 dni miesięcznie. Wielu z nich tego nie robi, bo po prostu traktuje pracę poważnie i wie, że ciągłe zwolnienia są źle postrzegane przez pracodawców. Z drugiej strony.... ciągle uczę się równowagi między pracą, a macierzyństwem. Gdy 3 miesiące po rozpoczęciu pracy, moja córka wylądowała w szpitalu spędziłam z nią tam jeden dzień. A później? Później gnałam do pracy, partner zostawał z nią w szpitalu, a ja wracałam do szpitala na noc. Czy dzisiaj też bym tak zrobiła? Nie, chyba stwierdziłabym, że dziecko w tej sytuacji jest ważniejsze i żadna praca nie jest warta tego, by kursować między szpitalem a pracą. Bo dziecko mam jedno, a pracę zawsze można zmienić. Uświadomiła mnie o tym klientka, która dowiedziawszy się, że mam dziecko w szpitalu powiedziała, że ona też się tak poświęcała w pracy, a potem i tak ją zwolnili.

Matka pracę traktuje poważnie. Ale też rodzina jest na pierwszym miejscu

Ten punkt nawiązuje do poprzedniego akapitu. Bo będąc mamą, praca nigdy nie będzie u mnie na pierwszym miejscu. Mam ten komfort, że mam wspierającego partnera. Mam też rodziców, na których zawsze mogę liczyć. Wiem, że gdybym została bez pracy, damy sobie radę. Nie muszę kurczowo trzymać się stanowiska z obawy, że nie będę miała za co opłacić kredyt, czy kupić pampersy. Jednak wiem, że wielu rodziców właśnie ma taką sytuację. I wówczas pracę traktuje poważnie. A ja?

Też traktuję tę pracę poważnie. Ale nie dlatego, że od niej zależy zaspokojenie naszych podstawowych potrzeb. Traktuję ją poważnie, bo ta praca poprawia naszą sytuację finansową. Stać mnie na ubrania, kosmetyki, stać mnie, by zamówić pizzę, czy od czasu do czasu pójść na obiad do restauracji. A na urlopie pojechać na wakacje. Gdybym tej pracy nie miała, musiałabym ograniczyć wydatki. Poza tym lubię pracować. Spełniać się zawodowo, robić coś dla siebie.

Pracę traktuję poważnie, bo chcę pracować. Wiele mam docenia swoją pracę i rzadziej myśli o jej zmianie chociażby ze względów finansowego bezpieczeństwa, jakie dana praca zapewnia. A w moim (i pewnie nie tylko) przypadku ważne jest jeszcze to, że:
- lokalizacja pracy jest dopasowana pod przedszkole i miejsce zamieszkania
- w pracy znają już moją dyspozycyjność i zwykle udaje mi się ułożyć grafik tak, by jak najbardziej pasował do potrzeb naszej rodziny
- wiem, że mogę liczyć na wolne/wyjście z pracy (oczywiście do odrobienia później), gdy w przedszkolu jest przedstawienie.

Wiele mam traktuje pracę poważnie i jeśli uda się jej znaleźć pracę, którą da się połączyć z macierzyństwem, to nie szuka innej pracy. Jednak to co na pewno jest istotne to fakt, że nigdy żadna praca nie będzie ważniejsza od dziecka. Ale to już chyba kwestia właściwych priorytetów.

Lubię swoją pracę, ale poza nią mam też swoje życie. I gdy dostałam propozycję awansu i umowy o pracę ja... poprosiłam umowę nie na cały etat, a na 7/8. Dla mnie to idealne rozwiązanie, bo niby tylko ok. 20 godzin mniej miesięcznie, ale jednocześnie więcej czasu dla dziecka, partnera, domowych obowiązków. A dla pracodawcy to też zaleta – dzięki temu, że mój wniosek został zaakceptowany, ja chodzę do pracy z satysfakcją. Z poczuciem, że wszystkie inne moje role są dobrze wypełniane. Nie rozmyślam w pracy o tym, że nie zdążę zrobić obiadu na jutro, albo że nie mam czasu, by zabrać córkę na badania, bo ciągle siedzę w pracy.

Matka to pracownik od przekrętów ze zwolnieniami i nadużyciami praw rodzicielskich?

Nie mam tu już na myśli samych dni, wybieranych na opiekę na dziecko. Bo czy znacie matkę, która bierze opiekę na zdrowe dziecko? Raczej nie. Zwykle jest to ostateczność. Natomiast na pewno każdy z nas zna kobietę, która poszła szybko na ciążowe zwolnienie, a wśród rodziny chwaliła się, że ciąża przebiega bezproblemowo i że skoro dostaje 100% pensji to czemu nie skorzystać. Możliwe, że znacie też matki, które po powrocie do pracy korzystają z przerw na karmienie piersią mimo że już dawno przeszły na butelkę ze sztuczną mieszanką. Nie pochwalam naginania przepisów dla własnych korzyści. Jednak zastanawiam się, czy to aby na pewno dotyczy tylko matek? Czy inne kobiety nie nadużywają przepisów? A mężczyźni?

Odświeżam swoją pamięć i przypominam sobie 3 mężczyzn (2 znam osobiście, 1 to historia zasłyszana od bliskiego członka rodziny), którzy nadużywali zwolnień chorobowych. Siedzenie na l4 po parę miesięcy tylko dlatego, że było im obojętne, czy po tym czasie zostaną zwolnieni, czy nie. Albo wręcz zwolnienie się (umowa zlecenie z opłacanymi składkami) samemu tuż po 2-miesięcznym l4. Mężczyźni. Bo mężczyźni w pracy też oszukują.

Bo pracownicy-mężczyźni oszukują. Bo pracownice-kobiety oszukują. Bo pracownice-matki oszukują. Bo pracownicy-ojcowie oszukują. Bo pracownicy-single oszukują. A z drugiej strony jest mnóstwo uczciwych pracowników. I nie można po kilku historiach matek uogólniać, że każda pracownica-matka pójdzie na zwolnienie, gdy tylko ginekolog potwierdzi ciąże, a po powrocie z macierzyńskiego okłamie Cię, że karmi piersią po to, by skorzystać z płatnych przerw w pracy.

Zatrudniasz matkę? Zapomnij o nadgodzinach! 

W książce Malwiny z Bakusiowo.pl (sama książka nie powala, ale udało mi się wyłuskać ciekawe fragmenty) przeczytałam, że długo była przekonana, że trzeba zostawać dłużej w pracy, by zyskać w oczach szefa. I dopiero po zostaniu matką, gdy już nie była skoro do nadgodzin, okazało się, że według jej szefa pracownicy, którzy zostają w pracy dłużej to albo Ci na kacu, którzy pierwsze godziny odsypiają, a później nadrabiają. Albo osoby, które nie potrafią organizować sobie czasu i nie zdążają wykonać wszystkich obowiązków w standardowym czasie pracy.

Matki nie lubią siedzieć w pracy dłużej. Ale chyba nikt tego nie lubi. Co nie oznacza, że one zawsze się na to nie zgadzają. Wszystko zależy od tego, jaką wykonuje się pracę. Są takie, gdy okazji do nadgodzin jest niewiele. W innych pracach większa dyspozycyjność jest wpisana w dany zawód, więc uważam, że wówczas matka świadomie podejmuje decyzję, czy da radę pracować w ten sposób. Znam mnóstwo kobiet-matek, dla których zostanie w pracy godzinę czy 2 godziny dłużej nie jest problemem. Sama w ciąży dorabiałam sobie opiekując się 2-letnim chłopcem. Odbierałam go z przedszkola i zostawałam z nim do 18 aż rodzice wracali z pracy. Często zdarzało się, że musieli zostać do 19-20. Mieli opiekunkę. Mogli sobie na to pozwolić. A inne mamy? Ja nie widzę problemów, by czasem przyjść wcześniej, zostać dłużej o ile mam wówczas zapewnioną opiekę dla córki (przedszkole czy ojciec Ali). Mogłabym nie zgadzać się na nadgodziny z zasady (bo rodzicom dzieci do 4 roku życia przysługuje takie prawo), ale jeśli jest potrzeba, a ja mam możliwość, to nie będę tupać nóżką, by móc dłużej pobawić się z dzieckiem.

Matki nie odmawiają nadgodzin z własnego „widzimisię”. Jeśli o nadgodzinach dowiedziałabym się w ostatniej chwili, a nie miałabym z kim zostawić dziecka, logiczne jest, że nie zostanę w pracy. Jeśli o zmianach zostanę uprzedzona nieco wcześniej, mogę pokombinować. Tak samo wiele kobiet ma z wyjazdami. Raczej żadna matka nie ucieszy się, gdy jej szef oznajmi jej, że jutro wyjeżdża na kilkudniowe szkolenie. Zwłaszcza jeśli szef wiedział o tym wcześniej. Ale jeśli poinformuje ją o tym chociaż tydzień wcześniej, sytuacja wygląda zupełnie inaczej.

Matka wraca do pracy tylko po to, by znów zajść w ciąże i pójść na zwolnienie? A ja dzieci już nie planuję!

Znam też historie o matkach, które ledwo wrócą z macierzyńskiego, a już idą na kolejny. Czy świadomie czy nie – nieważne. Czy mają do tego prawo czy nie? Oczywiście, że mają, chociaż wpływa to później na postrzeganie pracownic-matek. Ale też trzeba sobie zdać sprawę z tego, że wiele tych bezdzietnych jeszcze kobiet zapewne kiedyś wybierze się na macierzyński. A matka może ten etap mieć już całkowicie za sobą. Nie twierdzę, że nigdy nie zmienię zdania, ale póki co głęboko tkwimy w przeświadczeniu, że nie chcemy mieć więcej dzieci. Zatem wracając do pracy, wróciłam na stałe. Nie na pół gwizdka, nie na przeczekanie do kolejnej ciąży.

Matka-pracownik to wielozadaniowość i lepsza organizacja pracy?

Tę perspektywę słyszę często i... sama nie wiem, czy się z nią zgadzam. Może dlatego, że sama zawsze lubiłam planowanie, rozpisywanie celów na miesiąc, tydzień, dzień. Moja organizacja zawsze była na dobrym poziomie. Dziecko nie musiało mnie tego uczyć. Wręcz przeciwnie. Czasami widzę po sobie, że zmęczenie daje mi we znaki i chociaż coś zaplanuję, to tego nie wykonam (obowiązki domowe/blogowe, w pracy mimo zmęczenia zawsze trzeba dać z siebie wszystko). Dlatego nie jestem za tym, by przypisywać każdej matce pewne pozytywne cechy, bo tu tak samo jak z tymi negatywami może być różnie.

Zadowolony pracownik to dobry pracownik 

Związek pracodawca-pracownik to sieć wzajemnych interesów. Jeśli pracodawca docenia pracownika, to wzrasta prawdopodobieństwo, że pracownik będzie w pracy efektywniejszy i będzie wiązać z nią dłuższą przyszłość. Mogłabym wysyłać CV w inne miejsca. Ale w mojej obecnej pracy mam grafik dopasowany do potrzeb, mam premie uznaniowe, mam wreszcie coś, co nie jest czysto materialne – szacunek i równe traktowanie, nie patrzenie na mnie tylko przez pryzmat dziecka.

Jakim pracownikiem jest matka? Takim jak każdy inny!

Czasem matka może być dobrym pracownikiem, innym razem przeciętnym, albo słabym. Tak jak każda inna grupa społeczna. Nie można generalizować. Uprzedzać się, że osoby o tym imieniu to nie zatrudnimy, bo już były w firmie i olewały pracę. Albo że jak ktoś pochodzi z danego miasta (serio, przykład z życia) to na pewno patologia i odrzucamy na etapie czytania CV. Tak samo nie można generalizować i wrzucać wszystkich mam do jednego worka.

Jakim pracownikiem są matki? Takim jak każdy. Wystarczy dać im możliwość wykazania się. Matki (tak jak i inni) mogą przychodzić do pracy odbębnić swoje, wyjść i zapomnieć o pracy. Mogą też być żądne sukcesów i rozwoju. Matki mogą awansować! Tak, po roku pracy po urlopie macierzyńskim dostałam propozycję awansu na stanowisko kierownicze. Ja! Matka! Można? Można!


Matka-pracownik – taki sam jak inni? Czy może jednak coś je wyróżnia? Jakie masz zdanie w tym temacie?

Chcesz być na bieżąco z moimi wpisami? Albo poznać nas lepiej? Zapraszam Cię na mojego:

• Facebooka – klik 
• Instagrama – klik 
• A jeśli tematyka łączenia pracy z macierzyństwem jest Ci bliska to zapraszam po więcej artykułów. Znajdziesz je w kategorii Pracująca mama. A na Facebooku rozkręcam swoją grupę w tej tematyce – Pracujące mamy.

„Nie mogę patrzeć na to, jak ona je, wszystko wokół jest brudne.” „Jak idzie jej nauka picia ze zwykłego kubka? Wszystko rozlewa? To chyba lepiej dawać jej jeszcze butelkę!” A właśnie nie! Czy ten bałagan naprawdę jest taki straszny? Przecież wystarczy chwila, by wszystko powycierać. A pranie? Cóż, przy dziecku to chyba normalne, że trzeba je przebierać nawet po kilka razy na dzień. A małe dzieci charakteryzuje to, że lubią być samodzielne, wszystko chcą zrobić same, popróbować, pokazać, że coś potrafią. Nie ograniczajmy ich w tym, a wręcz przeciwnie – wspierajmy.

Chociaż znałam metodę BLW to początkowo dietę rozszerzałam standardowo, od papek podawanych na łyżeczce. Powodem był mój duży strach przed zadławieniem. O tym jak wyglądało u nas rozszerzanie diety możesz przeczytać w 2 wpisach: część I i część II. 

Na początku Ala chętnie jadła papki. Po kilku miesiącach odwidziało się jej niemowlęce jedzenie. Papki i kaszki poszły w odstawkę. Zaczął się etap nieblendowanych zup z makaronem, czy ziemniakami, etap mięsa, kanapek i owoców podawanych w kawałkach, a nie tartych. A łyżeczka? Pozostała – do jedzenia zup. Tylko zmieniła właściciela, bo Ala (wówczas niespełna roczne dziecko) zaczęła mi ją wyrywać z ręki. Chciała próbować sama. A ja? Ja się cieszyłam. Takie jedzenie kończyło się całkowitym przebraniem wszystkiego, co miała na sobie, zamiataniem podłogi i wycieraniem krzesełka. Oznaczało konieczność częstszego prania. Jednak oznaczało też, że moje dziecko jest na dobrej drodze, by nauczyć się jeść samodzielnie.

W miarę upływu miesięcy coraz mniej było bałaganu, coraz więcej trafiało do buzi. Ala jako 13-miesięczne dziecko poszła do żłobka i panie nie musiały jej karmić. Potrafiła sama. Zupę jadła łyżkę, a resztę? Sztućce były niepotrzebne. Łatwiej było wziąć jedzenie w ręce. Ala ma ponad 2 lata i dopiero od niedawna zaczęła zauważać sztućce i nabijać jedzenie na widelec.

Wychodzę z założenia, że dzieci nie trzeba uczyć samodzielnego jedzenia. To jedna z tych umiejętności jak raczkowanie, czy chodzenie, które dziecko nabywa samo. Wystarczy go nie ograniczać. Nie przejmować się bałaganem, nie spieszyć, bo „przecież jak będę je karmić, to szybciej zje”, przygotować się na więcej prania. Ale w zamian uzyskać samodzielne dziecko.

Z nauką picia z kubka jest nieco trudniej, niż z samodzielnym jedzeniem. Dodatkowo dochodzi problem z wyborem kubka. Są zwolennicy łagodnego przechodzenia z picia z butelki, poprzez wszelkie kubki dla maluchów i dopiero na końcu decydujący się na podanie picia w otwartym kubeczku. Inni skracają tę drogę i od razu wybierają dorosły kubek. Jak było u nas?

Wierzę, że są półroczne dzieci, które potrafią nauczyć się pić z otwartego kubka, np. doidy cup. Jednak ja zdecydowałam się na powolniejszą naukę. Dlaczego? Cóż, tu wychodzi obawa o bałagan. Po prostu bałam się, że taki kubek będzie wiecznie lądować na podłodze wraz z całą zawartością. A czy półroczne dziecko jest w stanie zrozumieć, że pełnym kubkiem nie można rzucać? 

Rozszerzając dietę niekoniecznie trzeba od razu kupować talerzyki i miseczki. Jeśli dziecko je pokarm w kawałkach, wystarczy położyć go na tacce. A zupa, którą my karmimy dziecko może być w dowolnym talerzu. Jednak starszaki garną się do samodzielnego jedzenia. Lubią też mieć swoje rzeczy. Dlatego warto kupić wtedy zestaw do jedzenia. Ala ostatnio testuje zestaw stołowy „Cute Animals” od Canpol babies, na który składa się miseczka, płaski talerz, widelec, łyżka oraz kubeczek. A do tego można dokupić jeszcze kubek z ustnikiem.

Zestaw dotarł do nas zapakowany w pudełku. Od razu pomyślałam sobie, że w takiej formie idealnie sprawdzi się na prezent.

Nasz zestaw jest w neutralnym niebieskim kolorze, a motywem przewodnim jest piesek. Natomiast w sklepach można jeszcze znaleźć różowy zestaw z kotkiem i czerwony z ptaszkiem.

Wszystkie wymienione elementy można myć w zmywarce, a jedzenie podgrzewać na talerzach w mikrofalówce (my jej nie mamy, ale być może dla kogoś to dobra opcja).

Morze, góry, beztroskie wieczory z książką na hamaku? Z czym kojarzy Ci się lato? Przywołaj piękne wspomnienia, lub pomyśl, jak będzie wyglądało Twoje nadchodzące lato. Wystarczą tylko 3 słowa, by wygrać zestaw 2 butelek z torbą izolacyjną od Canpol babies.

Regulamin konkursu 

ZADANIE KONKURSOWE – W komentarzu pod plakatem konkursowym na Facebooku (klik) lub mailowo (mlodamamaopowiada@gmail.com) napisz 3 słowa-skojarzenia z hasłem WAKACJE. Każde słowo możesz krótko uzasadnić – maks. 1 zdanie na 1 skojarzenie. Nie dodajemy zdjęć i filmów. Tym razem konkurs jest tylko słowny.

Zgłaszając się mailowo podpiszcie się imieniem i nazwiskiem.

Prace będą publikowane na bieżąco w tym wpisie.

Konkurs trwa od momentu ogłoszenia 18.06. do 30.06.. do godziny 23.59

Nagroda w konkursie przyznawane są przez organizatora. Organizatorem jest właścicielka bloga Młoda mama pisze, a sponsorem nagrody Canpol babies. Nagrodą jest 1 zestaw, składający się z 2 butelek i torby izolacyjnej. Nagroda nie podlega wymianie na inną rzecz lub równowartość pieniężną.

Wyniki zostaną opublikowane najpóźniej 3 lipca w tym wpisie oraz w komentarzu pod plakatem konkursowym. Zwycięzca ma 3 dni od momentu ogłoszenia wyników na podanie danych do wysyłki (mailowo lub poprzez wiadomość prywatną na Facebooku) – imię i nazwisko, adres wysyłki, adres mailowy, numer telefonu.

Organizator nie ponosi odpowiedzialności za nagrody (za ich jakość, termin dostarczenia lub jego brak).

Organizator nie ponosi odpowiedzialności za treści umieszczanych komentarzy, z zastrzeżeniem jednak, że w przypadku podjęcia informacji o naruszeniu regulaminu portalu Facebook lub norm powszechnie obowiązujących, w tym dobrych obyczajów zobowiązuje się w ciągu 24 h do usunięcia stwierdzono naruszenia.

Organizator ma prawo wykluczenia uczestnika w przypadku:
a) podania fałszywych danych osobowych na Facebooku i tworzenie konta dla innej osoby bez posiadania jej pozwolenia, w tym przez osoby poniżej 13 roku życia,
b) udział w konkursie przy pomocy kilku kont użytkownika na Facebooku,
c) zablokowania konta użytkownika na Facebooku,
d) używanie w odpowiedziach słów powszechnie uważanych za niedozwolone lub zamieszczenia innych wypowiedzi naruszających prawa osób trzecich w tym Organizatora lub Partnera konkursu (sponsora).
e)plagiatu pracy konkursowej.

Facebook nie sponsoruje i w żaden sposób nie uczestniczy w organizacji konkursu, tym samym nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek działania Organizatora i konsekwencje wynikające z przeprowadzenia konkursu na łamach serwisu.

Wszystkich uczestników konkursu zapraszam do polubienia fanpage' a organizatora (Młoda mama pisze) oraz sponsora (canpol babies).

Powodzenia



Wasze zgłoszenia:

1. Marzena Mikołajczyk

Moje trzy słowa kojarzące się ze słowem wakacje:
SERIALE - studiuję wymagający kierunek, więc wakacje są dla mnie okazją do nadrobienia całego roku seriali ;)
RODZINA - wolny czas wykorzystuję na spotkania z rodziną bliższą i daleką
SPACERY - mój mąż nie przepada za wychodzeniem z domu jeżeli temperatura nie przekracza 25 stopni C, więc latem spacerujemy ile wlezie ;)

Dodam na koniec, że jeszcze mamą nie jestem, ale do końca roku (albo jak maluch będzie tak leniwy jak ja, to na początku przyszłego roku ;)) ten fakt się zmieni :) i będę Młodą Mamą - jak Ty: 23 lata! 

2. Mateusz Kordek 

DZIAŁKA- od końca wiosny, do późnej jesieni, odwiedzam z żoną a w tym roku też synem dziadków na działce, czyli jedynym skrawkiem zieleni w mieście, na którym grill smakuje najlepiej.

Moje skojarzenia ze słowem Wakacje:

3. Rocznica ślubu- 1 lipca ślub wzięliśmy więc i to wydarzenia z wakacjami to skojarzylismy ;)

Z wakacjami kojarzy mi się najbardziej - Beztroska ... całkowity luzik, spanie do oporu, bez zegarka bez obowiązku szkolnego. - Wypoczynek ... który należy się absolutnie każdemu, aby móc się zresetować po całorocznej intensywnej pracy. - Samolot ... to słowo jest efektem sumy dwóch poprzednich, jeżeli chcemy wypocząć i beztrosko spędzić czas nie "tłuczemy" 😁się samochodem podczas upałów, tylko lecimy samolotem.

plaża, słońce, piasek

lody - jemy je w na okrągło, basen - lubimy się pluskać w basenie w ogrodzie, spacery - nareszcie jest idealna pogoda na długie spacery 

Oczywiście woda, ciepło i beztroska, ale nie z dziećmi 

Woda, lody, uśmiechnięte dzieci 

Basen, las i grill :) 3 pierwsze skojarzenia z wakacjami 

13. Agnieszka Kasprzyk

Lody 😁😁😁😁 uwielbiam je ja uwielbia moje dziecko uwielbia kazdy 😁 a kiedy smakuja najlepiej oczywiście w wakacje

Lato to nie tylko okres wzmożonych podróży. Mnie letnie miesiące kojarzą się także z sezonem wesel. Jeśli podobnie jak my, wybieracie się niebawem na ślub, to pewnie stajecie przed wyborem zakupu prezentu dla Pary Młodej. Czasami problemu nie ma, bo wystarczy przejrzeć listę prezentów i zadeklarować co kupimy. Innym razem Para Młoda delikatnie sugeruje, że preferuje pieniądze. Co w takiej sytuacji? Wystarczy kupić kartkę, włożyć pieniądze, dokupić bukiet w kwiaciarni i gotowe? Można tak zrobić. Dla mnie to jednak troszkę pójście na łatwiznę. Lubię pokazywać obdarowanym, że poświęciłam trochę czasu, by wybrać coś, co może im się spodobać. Zatem nawet jeśli decydujemy się na wręczenie pieniędzy, to moim zdaniem warto kupić jeszcze drobny prezent.

Sklepów jest teraz całe mnóstwo, ale wcale nie ułatwia to wyboru. Długo myślałam, jakie drobne upominki (takie dodatki do koperty) można podarować Parze Młodej tak, by prezent na pewno był trafiony i przy tym niepowtarzalny. Bo co jeśli Państwo Młodzi nie tworzą listy prezentów? Czy kilka par ręczników i 2 żelazka do czegoś im się przydadzą?

Prezent na ślub – postaw na spersonalizowane upominki

Gdy szukałam inspiracji na prezenty na ślub, natrafiłam na stronę z personalizowanymi prezentami na każdą okazję – MyGiftDna.pl. Wystarczyło, że wybrałam odpowiednią kategorię i mogłam wybierać spośród ponad 400 pomysłów na Prezenty na Ślub.

Moją uwagę od razu przykuła taca śniadaniowa. Spodobała mi się na tyle, że kupiłam ją … dla nas.

Taca śniadaniowa – bo warto celebrować wspólne chwile 

Jak dbać o związek/małżeństwo? Wyobraź sobie sobotni, niespieszny poranek i... śniadanie do łóżka. Ale nie podane na zwykłych talerzach, czy tacy i martwieniu się, że za chwilę kawa wyleje się na pościel. A gdy już są dzieci? Czy takie chwile są niemożliwe? Niekoniecznie. Jeśli Wasze dziecko dłużej śpi – macie luksus. A jeśli tak, jak moja Ala, dziecko zapewnia Wam pobudki o 6 bez względu na dzień tygodnia, to taca też się przyda. Pomimo, że moje dziecko codziennie budzi się o podobnej porze, to ja odczuwam różnicę między dniem roboczym, a wolnym. W te pierwsze jest gonitwa, by zdążyć do przedszkola i pracy. W te drugie – mimo że od rana nie śpimy, to nie musimy się nigdzie spieszyć. I takie wspólne śniadanie w łóżku też jest jak najbardziej możliwe – we troje.

Takie śniadania marzyły mi się od dawna, więc taca idealnie się u nas sprawdza. Wybrałam dość minimalistyczny wzór z datą naszego związku. Gdy otwierałam przesyłkę, pozytywnie się zaskoczyłam. Taca jest świetnie wykonana. Ciemne drewno nadaje elegancji, a wyrycie wzoru w drewnie (a nie namalowanie napisu) sprawia, że nasze imiona nigdy się nie zmyją. Taca ma oczywiście poręczne nóżki, dzięki którym można ją stabilnie postawić, a po zakończeniu używania wystarczy je złożyć.

Myślę, że taca śniadaniowa jest uniwersalnym, a tym samym bezpiecznym prezentem. Nawet jeśli nie znacie zbyt dobrze jubilatów, to taca przyda się w każdym domu. Nie tylko do wspólnych śniadań w łóżku. Samotne czytanie książki i picie kawy też ułatwi taka taca. Albo wypoczynek latem na balkonie, gdy nie mamy tam stolika.

A może coś dla miłośników trunków?

Kieliszki to idealny prezent dla miłośników wina, czy nalewek. Chociaż nie tylko, bo kieliszki to moim zdaniem kolejny klasyk, który zawsze przyda się przy organizacji przyjęć.

Obawiacie się zamawiać szklane produkty przez internet? Z MyGiftDna.pl nie musicie. Mój kieliszek także dotarł do mnie kurierem i był tak szczelnie zapakowany w folię bąbelkową, że nie było mowy o stłuczeniu. Grawer wykonywany jest metodą laserową, dzięki czemu jest trwały i nie niszczy się pod wpływem użytkowania. Na stronie MyGiftDna.pl można zamówić 1,2, 4 lub 6 kieliszków.

Inne pomysły prezentów na Ślub

• Dla kolekcjonerów kubków - Muszę się Wam przyznać, że uwielbiam zbierać kubki z ciekawymi wzorami/napisami. Takich osób jak ja jest dużo więcej. Para Młoda z pewnością ucieszy się z kubków, przypominających im o jednym z najważniejszych dni w swoim życiu. 

• Idealna na przyjęcia deska obrotowa - Moim zdaniem to jeden z tych przedmiotów, które warto mieć, ale jego zakup odkładamy „na później, gdy już kupimy to, co niezbędne. Często się zastanawiam na czym położyć pizzę, którą dostawca przywiózł w pudełku. O ile w domu są tylko domownicy – zostaje po prostu w pudełku. Jednak dla gości chciałoby się bardziej eleganckiego podania. I tu z pomocą przychodzi deska. Świetnie sprawdzi się także do serwowania ciast, owoców, serów. 

• Każdy prezent jest indywidualny dzięki spersonalizowanym napisom 
• Szeroki wybór produktów – w samej kategorii ślubnej znalazłam ponad 400 pomysłów na prezenty. 
• Staranność wykonania, dbałość o szczegóły 
• Łatwe poruszanie się po stronie zapewnia wyszukiwarka, w której możemy sprecyzować jakiego prezentu szukamy – w zależności od okazji, płci, ale także, czy ma to być coś praktycznego lub dekoracyjnego 
• Szybka wysyłka – pomimo że każdy prezent jest personalizowany, to na zamówienie wcale nie musimy długo czekać. Paczka wysyłana jest już w 1-2 dni od zakupu, a kurier szybko ją dostarcza 
• Możliwość wybrania opcji pakowania na prezent – jeśli podobnie jak ja, nie masz zmysłu artystycznego, a poskładanie papieru stanowi dla Ciebie problem, to na MyGiftDna.pl możesz poprosić o zapakowanie produktu na prezent. 
• Dbałość podczas pakowania produktu tak, aby nie uszkodził się w transporcie. 

• polubienia mnie na Facebooku – klik 
• zaobserwowania na Instagramie – klik.